שמלב24

1 און דער אף ה' האָט יסף צו חרה אויף ישראל, און ער האָט סות דָוִדן אקעגן זיי, אַזוי צו אמר: הלך! מנה! ישראל און יהודה. 2 און דער מלך האָט אמר צו יוֹאָב שׂר החיל וואָס מיט אים: שוט! נָא דורך כּל שבטים פון ישראל, פון דן און בּיז בּאר-שבע, און פקד הָעָם כדי איך זאָל ידע דעם מספר הָעָם . 3 האָט יוֹאָב אמר צום מלך: זאָל ה' אלוקיךָ יסף הָעָם 100 פעמים אַזוי פיל ווי זיי זייַנען, און די אויגן פון אֲדֹנִי הַמֶלֶך זאָלן עס ראה; אָבער לָמָּה חפץ אֲדֹנִי הַמֶלֶך די דאָזיקע זאַך? 4 אָבער דאָס דבר המלך איז געווען חזק צו יוֹאָבן און צו די שׂרי החיל, און יוֹאָב און די שׂרי החיל זייַנען יצא פון פאַרן מלך, צו פקד הָעָם, ישראל. 5 און זיי זייַנען עבר דעם ירדן, און האָבּן חנה אין ערוער, אויף דער ימין זייט פון דער עִיר וואָס אין מיטן נחל פון גָד, און צו יַעזֵר צו. 6 און זיי זייַנען בוא קיין גִלעָד, און צו אֶרֶץ תַחתים-חָדשי, און זיי זייַנען בוא קיין דן-יַעַן, און רונד ארום צו צידון. 7 און זיי זייַנען בוא צו דער מבצר פון צור, און צו כּל ערים פון דעם חִוִי און דעם כנעַני, און זיי זייַנען יצא אין נֶגֶב יהודה בּייַ בּאר שֶבע. 8 און זיי האָבּן שוב דאָס כּל הָאָרֶץ, און זייַנען בוא צום סָוף פון 9 חדשים און 20 טעג קיין ירושלים. 9 און יוֹאָב האָט נתן דעם מספר פון דער מפקד הָעָם צום מלך. און ישראל איז געווען 800,000 אִיש חיל שלף חֶרֶב, און די אִיש יהודה, 500,000 אִיש. 10 און דאָס לֵב דָוִדן האָט אים נכה נאָך דעם ווי ער האָט ספר הָעָם, און דָוִד האָט אמר צו ה': איך האָבּ חטא מאֹד וואָס איך האָבּ דאָס עשׂה ; און אַצונד, ה', הַעֲבֶר [עבר], נָא, דעם עָוון פון דייַן עֶבֶד, וואָרעם איך בין געווען נאַריש [סכל] מאֹד. 11 און ווי דָוִד איז קום אין דער בוקר, אַזוי איז דאָס דבר ה' געווען צו גָד הנביא, חֹזֵר דָוִד, אַזוי צו אמר: 12 הלך! און זאָלסט דבר צו דָוִדן: כֹּה אמר ה': 3 זאכן נטל איך אויף דיר; בחר! דיר איינע פון זיי, וואָס איך זאָל דיר עשׂה. 13 איז גָד בוא צו דָוִדן און האָט אים נגד, און האָט צו אים אמר: זאָלן אויף דיר בוא 7 שָנָה רָעָב אין אַרצֶךָ? אָדער זאָלסט 3 חדשים נוס פאַר דייַנע פייַנט, און זיי זאָלן דיך רדף? אָדער 3 טעג זאָל זיין א דבר אין אַרְצֶךָ? אַצונד ידע! און ראה וואָס פאַר א דבר איך זאָל ברענגען [שוב] צו דעם וואָס שלח מיך. 14 האָט דָוִד אמר צו גָדן: מיר איז צרר מאֹד. לאמיר, נָא, נפל אין דער יָד ה', וואָרעם זיין רַחמָנות איז רבּים, און לאָמיך נישט נפל אין דער יָד אדם. 15 האָט ה' נתן א דֶּבֶר אין ישראל פון אין דער בוקר און בּיז דער צייַט פון מוֹעֵד, און עס זייַנען מות פון הָעָם , פון דן און בּיז בּאר-שבע, 70,000 אִיש. 16 און דער מלאך האָט שלח זיין יָד אויף ירושלים זי צו שחת ; האָט ה' נחם געהאַט אויף דעם רָעָה, און ער האָט אמר צו דעם מלאך המּשחית צווישן הָעָם : גענוג! אַצונד הרפה [רפה]! דייַן יָד. און דער מלאך ה' איז געווען בּייַ דעם גֹּרֶן פון אַרַונָה דעם יבוסי. 17 און דָוִד האָט אמר צו ה', ווען ער האָט ראה דעם מלאך וואָס נכה צווישן הָעָם , און ער האָט אמר: הנה, איך האָבּ חטא, און איך האָבּ העוה [עוה], אָבער די דאָזיקע צֹאן, וואָס האָבּן זיי עשׂה? זאָל, נָא, דייַן יָד זיין אויף מיר און אויף מיין בּית אָבִיךָ . 18 איז גָד בוא צו דָוִדן אין יום ההוא, און ער האָט צו אים אמר: עלה! הקם [קום] צו ה' א מזבח אין דעם גֹּרֶן פון ארונה דעם יבוסי. 19 איז דָוִד עלה לויט דעם דבר גָדן, אַזוי ווי ה' האָט צוה. 20 און אַרַונֶה האָט שקף און האָט ראה ווי דער מלך און זייַנע עבדים עבר צו אים; איז אַרַונֶה יצא , און האָט זיך שחה צום מלך מיט זיין פנים צו ארצה. 21 און אַרַונֶה האָט אמר: מדוּע איז אֲדֹנִי הַמֶלֶך בוא צו זיין עֶבֶד? האָט דָוִד אמר: צו קנה פון דיר דעם גֹּרֶן צו בנה א מזבח צו ה', כדי די מגפה זאָל נעצר [עצר] ווערן פון הָעָם . 22 האָט אַרַונֶה אמר צו דָוִדן: זאָל אֲדֹנִי הַמֶלֶך לקח און עלה וואָס איז טוֹב אין זייַנע אויגן. ראה! די בָקָר זייַנען פאַר עוֹלָה, און די מורגים [מוֹרג] און די כלי פון די בָקָר פאַר האָלץ. 23 כּל האָט אַרַונֶה דער מלך נתן צום מלך. און אַרַונֶה האָט אמר צום מלך: זאָל ה' אלֹקֶיךָ דיך רצה. 24 האָט דער מלך אמר צו אַרַונֶהן: לֹא, נייַערט קנה וועל איך קנה פון דיר פאַר מחיר, און איך וועל נישט עלה צו ה' אלֹקָי עֹלוֹת [עוֹלָה] חִנם. און דָוִד האָט קנה דעם גֹּרֶן און די בָקָר פאַר 50 שקלים כֶּסֶף. 25 און דָוִד האָט דאָרטן בנה א מזבח צו ה', און האָט עלה עֹלוֹת [עוֹלָה] און שלמים. און ה' האָט זיך עתר לָאָרֶץ, און די מגפה איז נעצר [עצר] געוואָרן פון ישראל.