שמלב5

1 און כּל שבטים פון ישראל זייַנען בוא צו דָוִדן קיין חברון, און זיי האָבּן אמר, אַזוי צו אמר: דייַן עֶצֶם און דייַן בָּשָׂר זייַנען מיר. 2 פריער, אַז שָאול איז געווען מלך איבער אונדז, ביסט דו געווען דער וואָס האָט יצא און בוא פאַר ישראל. און ה' האָט צו דיר אמר: דו זאָלסט רעה עַמִּי , ישראל, און דו זאָלסט זיין א נגיד איבער ישראל. 3 און כּל זקני ישראל זייַנען בוא צום מלך קיין חברון, און המלך דָוִד האָט זיי כרת א בְּרִית אין חברון פאַר ה', און זיי האָבּן משח דָוִדן פאַר מלך איבער ישראל. 4 30 שָנָה איז דָוִד אלט געווען ווען ער איז געוואָרן מלך; 40 שָנָה האָט ער מלך. 5 אין חברון האָט ער מלך איבער יהודה 7 שָנָה און 6 חדשים, און אין ירושלים האָט ער מלך 33 שָנָה איבער כּל ישראל און יהודה. 6 און דער מלך איז הלך מיט זייַנע אנשים קיין ירושלים אויף דעם יבוסי, דעם יושבי הָאָרֶץ. האָבּן זיי אמר צו דָוִדן, אַזוי צו אמר: וועסט אַהער נישט בוא; וועסט סור איר אַפילו די עִוְרים און די פסחים ; אַזוי צו אמר: דָוִד קען אַהער נישט בוא . 7 אָבער דָוִד האָט לכד די מצוּדָה פון צִיון, דאָס איז עִיר דָוִד. 8 און דָוִד האָט אמר אין יום ההוא: ווער אָבער עס וועט נכה דעם יבוסי, און וועט נגע דורך דער צִנּוֹר צו די הינקעדיקע און די בלינדע , די שׂנא פון דוִדס נפש ; על-כּן עור און פסֵּח אמר, איר לֹא בוא אין הבּית. 9 און דָוִד האָט זיך ישב אין דער מצוּדָה, און ער האָט זי קרא עִיר דָוִד; 10 און דָוִד האָט בנה רונד ארום פון מלוא און אינעווייניק צו. און דָוִד איז געוואָרן הלך הלוֹךְ און גדול, און ה' אלוקי צבאות איז געווען מיט אים. 11 און חירם מלך צוֹר האָט שלח מלאכים צו דָוִדן מיט עצי ארזים [עֵץ אֶרֶז] און חָרשִים און שטיינמייַנסטערס, און זיי האָבּן בנה א בּית פאַר דָוִדן. 12 און דָוִד האָט ידע אַז ה' האָט אים כון פאַר מלך איבער ישראל, און אַז ער האָט נשׂא זיין מלוכה בַּעֲבוּר זיין עם ישראל. 13 און דָוִד האָט לקח נאָך פּלגשים און נָשִים פון ירושלים נאָך זיין בוא פון חברון, און בּייַ דָוִדן זייַנען ילד געוואָרן נאָך בּנים און בָּנוֹת. 14 און דאָס זייַנען די שֵמוֹת פון די וואָס זייַנען אים ילד געוואָרן אין ירושלים: שַמועַ, און שוֹבב, און נתן און שלֹמֹה ; 15 און יִבחָר, און אֶלישועַ, און נפג, און יָפיע; 16 און אֶלישָמָע, און אֶליָדָע, און אליפלט. 17 און די פלִשתים האָבּן שמע אַז מע האָט משח דָוִדן פאַר מלך איבער ישראל, און כּל פלִשתים זייַנען עלה צו בקש דָוִדן. האָט דָוִד שמע , און ער האָט ירד צו דער מצוּדָה. 18 און די פלִשתים זייַנען בוא און האָבּן זיך נטש אין עמק רפאים. 19 און האָט דָוִד שאל בּייַ ה', אַזוי צו אמר: זאָל איך עלה אקעגן די פלִשתים? וועסטו זיי נתן אין מיין יָד? האָט ה' אמר צו דָוִדן: עלה! וואָרעם נתן וועל איך נתן די פלִשתים אין דייַן יָד. 20 איז דָוִד בוא אין בעל-פרצים, און דָוִד האָט זיי דאָרטן נכה, און ער האָט אמר: ה' האָט פרץ מייַנע פייַנט פאַר מיר, אַזוי ווי פרץ פון מַיִם. דעריבער האָט מען קרא דעם שֵם פון יענעם מקוֹם בעַל-פרָצים. 21 און זיי האָבּן דאָרטן עזב זייערע עצבים, און דָוִד און זייַנע אנשים האָבּן זיי נשׂא . 22 און די פלִשתים זייַנען יסף עלה , און האָבּן זיך נטש אין עמק רפאים. 23 האָט דָוִד שאל בּייַ ה', און ער האָט אמר: זאָלסט נישט עלה ; סבב זיך אויס הינטער זיי, און זאָלסט בוא אויף זיי פון אקעגן די בָּכָה. 24 און עס וועט זיין, אַז דו שמע א גערויש פון צעדה אין די שפיצן פון די בּכאים [בָּכָה], דעמאָלט זאלסטו חרץ, וואָרעם דעמאָלט איז ה' יצא דיר פארויס, צו נכה אין דעם מַחֲנֶה פון די פלִשתים. 25 און דָוִד האָט אַזוי עשׂה אַזוי ווי ה' האָט אים צוה, און ער האָט נכה די פלִשתים פון גֶבע בּיז דו בוא קיין גזר.