דבר2

1 און מיר האבן זיך פנה, און האבן נסע צום מדבר, אויפן דרך ים-סוף, אזוי ווי ה' האט צו מיר דבר; און מיר האבן זיך סבב ארום הר שעיר ימים רבים. 2 און ה' האט צו מיר אמר, לאמור: 3 גענוג אייך סבב דעם דאזיקן הר; פנה אייך קיין צפון. 4 און דעם עם צוה! לאמור: איר עבר דורך דעם גבול פון אייערע אחים, בני-עשו, וואס ישב אין שעיר, און זיי וועלן מורא האבן פאר אייך; זאלט איר זיין שמר מאד. 5 איר זאלט זיך נישט גרה מיט זיי, ווייל נישט א מדרך פון א כף-רגל וועל איך אייך נתן פון זייער ארץ, ווייל א ירושה צו עשו האב איך נתן הר שעיר. 6 אוכל זאלט איר פון זיי פאר געלט שבר און אכל, און אפילו מים זאלט איר פון זיי פאר געלט כרה און שתה. 7 ווייל ה' אלוקיך האט דיך ברך אין כל מעשה פון ידך; ער האט ידע דיין הלך דורך דעם דאזיקן גרויסן מדבר; שוין 40 שנה איז ה' אלוקיך מיט דיר; קיין זאך האט דיר נישט חסר . 8 און מיר זיינען עבר פון אחינו, בני-עשו וואס ישב אין שעיר, פון הדרך פון הערבה, פון אילת, און פון עציון-גבר. און מיר האבן זיך פנה און זיינען עבר אויף הדרך פון דעם מדבר פון מואב. 9 און ה' האט צו מיר אמר: זאלסט נישט צור מואב, און נישט גרה מיט זיי א מלחמה, ווייל איך וועל דיר פון זיין ארץ נישט נתן קיין ירושה, ווייל צו די בני-לוט האב איך נתן ער [מואב] א ירושה. 10 פריער זיינען דארטן ישב די אימים, אן עם גדול און רב, און רום ווי די ענקים; 11 זיי גם זיינען חשב געווארן פאר רפאים, אזוי ווי די ענקים, נאר די מואבים האבן זיי קרא אימים. 12 און אין שעיר זיינען פריער ישב די חורים, נאר בני-עשו האבן זיי ירש, און זיי שמד פון פאר זיך, און זיך ישב אויף זייער מקום, אזוי ווי ישראל האט עשה צום ארץ ירושתו, וואס ה' האט זיי נתן. 13 איצט קום! און עבר אייך דעם נחל זרד. און מיר זיינען עבד דעם נחל זרד. 14 און די ימים וואס מיר זיינען הלך פון קדש-ברנע ביז וואנען מיר זיינען עבר דעם נחל זרד, זיינען געווען 38 שנה; ביז דער כל הדור, די אנשי המלחמה, זיינען תמם געווארן פון צווישן דעם מחנה, אזוי ווי ה' האט זיי געשווארן. 15 און גם איז די יד ה' געווען אויף זיי, זיי המם פון צווישן דעם מחנה, ביז זיי זיינען תמם געווארן. 16 און עס איז געווען, אז כל אנשי המלהמה זיינען תמם און מות פון צווישן העם, 17 האט ה' דבר צו מיר, לאמור: 18 דו עבר היום דעם גבול מואב, ער, 19 און וועסט קרב אקעגן בני-עמון, זאלסט זיי נישט צור, און זיך מיט זיי נישט גרה, ווייל איך וועל דיר פון ארץ בני-עמון נישט נתן קיין ירושה, ווייל צו די בני-לוט האב איך עס נתן א ירושה. 20 דאס גם ווערט חשב פארן ארץ רפאים; די רפאים זיינען דרינען ישב פריער, און די עמונים האבן זיי קרא זמזומים; 21 אן עם גדול און רב, און רום ווי די ענקים; נאר ה' האט זיי שמד פון פאר זיי, און זיי האבן זיי ירש, און זיך ישב תחת זיי; 22 אזוי ווי ער האט עשה פאר בני-עשו וואס ישב אין שעיר, וואס ער האט שמד החורים פון פאר זיי, און זיי האבן זיי ירש, און זיך ישב תחת זיי ביז אויף יום הזה. 23 און די עוים וואס זיינען ישב אין חצרים ביז עזה, זיי האבן די כפתורים וואס יצא פון כפתור, שמד, און זיך ישב תחת זיי. 24 קום! נסע! און עבר דעם נחל ארנון. ראה! איך האב נתן אין ידך סיחין דעם אמורי, מלך חשבון, און זיין ארץ; חלל! צו ירש! און גרה! מיט אים מלחמה. 25 יום הזה וועל איך חלל צו נתן דיין פחד און דיין יראה פני העמים אונטערן כל השמים, אז ווען זיי וועלן שמע דיין שֵמַע , וועלן זיי רגז און חול פאר דיר. 26 און איך האב שלח מלאכים פון מדבר קדמות צו סיחון מלך חשבון מיט דברי שלום, לאמור: 27 לאמיך עבר דורך ארצך; אויפן דרך, אויפן דרך וועל איך הלך; איך וועל זיך נישט סור ימין אדער שמאל. 28 אוכל וועסטו מיר פאר געלט שבר, און איך וועל אכל, און מים וועסטו מיר פאר געלט נתן, און איך וועל שתה; לאמיך בלויז עבר אויף מיינע רגלים ; 29 אזוי ווי עס האבן מיט מיר עשה בני-עשו וואס ישב אין שעיר, און די מואבים וואס ישב אין ער; ביז וואנען איך וועל עבר דעם ירדן צו הארץ וואס ה' אלוקינו נתן אונדז. 30 נאר סיחון מלך חשבון האט אונדז נישט געוואלט עבר דורך אים, ווייל ה' אלוקיך האט הקשה (קשה) זיין רוח, און אמץ לבבו, כדי אים צו נתן אין ידך, אזוי ווי יום הזה. 31 און ה' האט צו מיר אמר: ראה! איך האב חלל צו נתן צו דיר סיחונען און זיין ארץ; חלל! צו ירש! ירש זיין ארץ. 32 איז סיחין יצא אקעגן אונדז, ער מיט כל עמו, אויף מלחמה קיין יהץ. 33 און ה' אלוקינו האט אים נתן צו אונדז, און מיר האבן נכה אים, און זיין בנים, און כל עמו. 34 און מיר האבן אין יענער צייט לכד זיינע כל ערים, און חרם כל עיר, מת און נשים און טף; מיר האבן נישט שאר א שריד. 35 נאר די בהמות האבן מיר בזז פאר זיך, און דעם שלל פון די ערים וואס מיר האבן לכד. 36 פון ערוער וואס ביים שפה נחל ארנון, און דער עיר וואס אין נחל, און ביז גלעד, איז נישט געווען א קריה וואס איז געווען שגב פון אונדז; כל האט ה' אלוקינו נתן צו אונדז. 37 נאר צו ארץ בני-עמון האסטו נישט קרב: צו דעם כל יד נחל יבוק, און די ערים פון הרה, און כל ווו ה' אלוקינו האט פארווערט.