דבר33

1 און דאס איז די ברכה וואס משה דער איש האלוקים האט ברך די בני-ישראל פאר מותו. 2 און ער האט אמר: ה' איז פון סיני בוא, און זרח פון שעיר אויף זיי; ער האט יפע פון הר פארן, און אתה מיט רבבה קודש, אין זיין ימין א אש דת פאר זיי. 3 ער חבב די עמים, כל זייערע קודש זיינען ביי ידך; און זיי ליגן צו דיינע פיס, זיי נשׂא אויף דיינע דברות. 4 א תורה האט אונדז משה צוה, א מורשה פאר הקהלת יעקב. 5 און ער א מלך איז געווען אין ישורון, ווען די ראשי עם און שבטי ישראל האבן זיך אסף. 6 לעבן זאל ראובן און נישט מות, און זיינע אדם זאלן נישט זיין מספר. 7 און דאס אויף יהודה; און ער האט אמר: שמע, ה', דעם קול פון יהודה, און צו עמו זאלסטו אים בוא; זיינע יד זאלן פאר אים ריב, און אן עזר פון זיינע אויבים זאלסטו זיין. 8 און אויף לוי האט ער אמר: דיינע אורים-ותומים זיין מיט חסידך, וואס דו האסט אים אין מסה נסה; ביי מים פון מריבה דו האסט ריב מיט אים; 9 וואס האט אמר אויף אביו און אויף אמו: איך האב זיי נישט ראה; און האט אחיו נישט נכר, און זיין בנים נישט געוואלט ידע; ווייל זיי האבן געהיט דיין דבר, און דיין ברית האבן זיי נצר. 10 זיי לערנען דיינע משפטים יעקבן, און דיין תורה ישראלן; זיי שום קטורת באפך, און כליל אויף דיין מזבח. 11 ברך, ה', זיין חיל, און דאס ווערק פון זיינע יד זאלסטו רצה; מחץ די לענדן פון זיינע אויבים, אז זיינע שונאים זאלן נישט קום. 12 און אויף בנימין האט ער אמר: דער באליבטער פון ה' וועט שכן ביי אים אין בטח; און ה' וועט חפף איבער אים כל הימים, און ער וועט שכן בין אקסלען פון אים. 13 און אויף יוסף האט ער אמר: ברוך ה' זאל זיין ארץ זיין, מיטן טייערסטן השמים, מיט טל, און מיטן תהום וואס רבץ אונטן; 14 און מיט טייערסטע פרוכטן פון שמש, און מיט טייערסטן געוועקס פון לבנה; 15 און מראש הררי-קדם און ממגד גבעות עולם. 16 און ממגד ארץ און מלאה און רצון שוכני [בוער] סנה תבואתה אויפן ראש יוסף ואון אויפן קדקד נזיר פון אחיו. 17 זיין הדר איז ווי בכור שורו, און קרנות פון אים ווי קרנות פון א ראם; מיט זיי וועט ער נגח די עמים, די עקן פון הארץ מיט רבבות אפרים, און אלפי מנשה. 18 און אויף זבולון האט ער אמר: שׂמח זיך, זבולון, ביי דיין יצא, און יששכר, אין דיינע אוהלים. 19 עמים וועלן זיך קרא אויפן הר, דארט וועלן זיי זבח זבחים פון צדק; ווייל שפע ימים יינקו און שפני טמוני חול. 20 און אויף גד האט ער אמר: ברך דער וואס רחב גד! אזוי ווי א לייבינטע ער שכן , און טרף דעם זרוע און דעם קדקד. 21 און ער האט ראה דאס ראשית פאר זיך, ווייל דארט איז דער חלקת מחוקק ספן. ווען ראשי עם אתה, ער אשה צדקת ה' און משפטיו עם-ישראל. 22 און פון דן ער אמר דן גור אריה. ער וועט זנק מן-הבשן. 23 און פון נפתלי ער אמר, נפתלי שבע רצון און מלא ברכת ה' ים און דרום ירשה! 24 און פון אשר ער אמר, ברוך זיין אשר מיט בנים; יהי רצה צו אחיו און לאזן אים טבל בשמן רגלו. 25 ברזל און נחשת מנעלך וכימיך דבאך26. אין כאל ישרון: רכב שמים בעזרך ובגאותו שחקים. 27 מענה אלהי קדם און מתחת זרועות עולם און ער וועט גרש מפניך אויב און ער וועט אמר, השמד! 28 און ישראל וועט שכן בטח בדד; עין יעקב אין ארץ דגן און תירוש; און זיין שמים וועט כרף טל29. אשריך ישראל! מי כמוך עם נושע דורך ה' מגן עזרך און אשר-חרב גאותך און זיי כחש. איביך לך ואתה על-במותימו און דו וועסט אויף זייערע במות.