קוה2

1 איך האָבּ אמר בּייַ מיר אין לֵב: הלך נָא, לאָמיך דיך נסה מיט שׂמחה, אוּן ראה טוֹב; אוּן הנה דאָס אויך איז הֶבֶל. 2 אויף שׂחוֹק האָבּ איך אמר: עס איז מְהוֹלָל [הלל]; אוּן אויף שׂמחה: וואָס עשׂה זי? 3 איך האָבּ תּור בּייַ מיר אין לֵב צוּ משך מייַן בּשׂר מיט ווייַן, אַז אי מייַן לֵב זאָל זיך נהג מיט חכמה, אי איך זאָל מיך אחז סכלוּת, בּיז איך וועל ראה וואָס איז טוֹב פאַר די בני האדם אַז זיי זאָלן עשׂה אוּנטערן שָמַיִם אין זייער מספר ימי חיים. 4 איך האָבּ מיר גדל מעשׂים; איך האָבּ מיר בנה בּתּים, איך האָבּ מיר נטע כּרמים; 5 איך האָבּ מיר עשׂה גנות אוּן פרדסים אוּן נטע אין זיי עֵץ כּל פרי. 6 איך האָבּ מיר עשׂה ברכות מָיִם פוּן זיי צו שקה יער וואָס צמח מיט עצים [עֵץ]. 7 איך האָבּ קנה עבדים [עֶבֶד] אוּן שפחות , אוּן בְּנֵי בּית האָבּ איך געהאַט; אויך מקנה בָּקָר אוּן צֹאן רבה האָבּ איך געהאַט, מער פוּן אַלע וואָס זייַנען געווען פאַר מיר אין ירושלים. 8 איך האָבּ מיר כנס אויך כֶּסֶף אוּן זָהָב, אוּן סְגֻלָּה פוּן מלכים אוּן מדינות. איך האָבּ מיר עשׂה שרים אוּן שרות, אוּן תענוּגֹם פוּן בני האדם, שִׁדָּה אוּן שִׁדּוֹת. 9 אוּן איך בין געווען גדל אוּן האָבּ יסף מער פוּן אַלע וואָס זייַנען געווען פאַר מיר אין ירושלים; אויך איז מייַן חכמה מיר עמד. 10 אוּן וואָס נאָר מייַנע אויגן האָבּן שאל, האָבּ איך פוּן זיי נישט אָצַל; איך האָבּ נישט מנע מייַן לֵב פוּן קיין שׂמחה, נייַערט מייַן לֵב האָט זיך שָׂמֵחַ מיט מייַן כּל עָמַל, וואָרעם דאָס איז געווען מייַן חלק פוּן מייַן כּל עָמַל. 11 אָבּער איך האָבּ זיך פנה אויף אַלע מייַנע מעשׂים וואָס מייַנע ידים האָבּן עשׂה, אוּן אויף דער עָמַל וואָס איך האָבּ מיך עמל כדי דאָס צו עשׂה, אוּן הנה כּל הֶבֶל אוּן רעוּת רוּחַ, אוּן אֵין יתרון אוּנטער דער שֶמֶש . 12 אוּן איך האָבּ מיך פנה צוּ ראה חכמה אוּן הוללות אוּן סכלות; וואָרעם וואָס קען דער אָדָם וואָס בוא נאָכן מלך? בּלויז דאָס וואָס מע האָט שוין פריִער עשׂה . 13 אוּן איך האָבּ ראה אַז די יתרון פוּן חכמה איבּער סכלוּת איז אַזוי ווי די יתרון פוּן אוֹר איבּער חֹשֶךְ. 14 דער חָכָם האָט זייַנע אויגן אין קאָפּ, אוּן דער כסיל הלך אין דער חשך. אָבּער איך האָבּ אויך געמערקט אַז מקרה אחד קרה זיי אַלעמען. 15 אוּן איך האָבּ אמר בּייַ מיר אין לֵב: אַזוי ווי מקרה הכּסיל אַזוי וועט אויך מיך קרה, היינט נאָך וואָס דען בין איך געווען חכם? אוּן איך האָבּ דבר בּייַ מיר אין לֵב, אַז דאָס אויך איז הֶבֶל. 16 וואָרעם פוּן דעם חָכָם אַזוי ווי פוּן דעם כּסיל בלייַבט נישט קיין זכרון לעולם; ווייַל אין די יַמִים הַבָּאִים וועט אַלע זייַן שוין שכח; אוּן ווי מות דער חכם אַזוי ווי דער כּסיל. 17 אוּן איך האָבּ שׂנא דאָס חַיִּים , וואָרעם מיר איז רַע די מעשׂה וואָס איז עשׂה אוּנטער דער שֶמֶש, ווייַל אַלע איז הֶבֶל אוּן רעוּת רוּחַ. 18 אוּן איך האָבּ שנא מייַן כּל עמל וואָס איך עמל מיך דערויף אוּנטער דער שֶמֶש, כדי אַז איך מוז עס נוח צוּ אדם וואָס וועט זייַן נאָך מיר. 19 אוּן ווער ידע אויבּ ער וועט זייַן אַ חָכָם אָדער אַ סָכָל? פונדעסטוועגן וועט ער שלט איבּער מייַן כּל עמל וואָס איך האָבּ מיך עמל אוּן חכם דערויף אוּנטער דער שֶמֶש. דאָס אויך איז הֶבֶל. 20 אוּן איך האָבּ מיך סבב צוּ לאָזן מייַן לֵב זיך צו יָאַש צוּ זייַן פוּן גאנצער עמל וואָס איך האָבּ מיך עמל אוּנטער דער שֶמֶש. 21 וואָרעם פאַראַן אַן אדם וואָס זייַן עמל איז מיט חכמה, אוּן מיט דַעַת, אוּן מיט כּשרון, אוּן ער נתן פאַר אַ חלק צוּ אים וואָס האָט זיך דערויף נישט עמל. דאָס אויך איז הֶבֶל אוּן אַ רָעָה רבּה. 22 וואָרעם וואָס האָט אדם פוּן זייַן כּל עמל, אוּן פוּן דעם רַעְיוֹן פוּן זייַן לֵב, אַז ער זאָל זיך עמל אוּנטער דער שֶמֶש? 23 וואָרעם אַלע זייַנע טעג זייַנען מכאוב, אוּן זייַן ענין איז כעס; אַפילוּ בּייַ לָיְלָה שכב נישט אַיין זייַן לֵב. דאָס אויך איז הֶבֶל. 24 נישטא בּעסערס פאַרן אדם, ווי ער זאָל אכל אוּן שתה, אוּן זיך ראה זייַן נפש טוב אין זייַן עמל . דאָס אויך האָבּ איך ראה, אַז דאָס איז פוּן יָד האלוקים; 25 וואָרעם: ווער זאָל אכל אוּן ווער זאָל חוש האָבּן, חוּץ מִמֶנִּי [ה']? 26 ווייַל אדם וואָס איז טוב פאַר אים, נתן ער חכמה, אוּן דַעַת, אוּן שׂמחה; אוּן דעם חוֹטֶא נתן ער ענין צוּ אסף אוּן צוּ כּנס, כדי צו נתן צו דעם וואָס איז טוב פאַר האלוקים. דאָס אויך איז הֶבֶל אוּן רעוּת רוּחַ.