ברא50

1 און יוסף איז נפל אויף אביו פנים, און ער האט בכה איבער אים, און האט אים נשק . 2 און יוסף האט צוה עבדיו די רופאים צו חנט אביו; און די רופאים האבן חנט ישראלן. 3 און זיי האבן מלא פאר אים 40 יום, ווייל אזוי פיל טעג מוזן מלא ווערן ביים חנט. און די מצרים האבן אים בכה 70 טעג. 4 און אז די טעג פון זיין בכית זיינען עבר, האט יוסף דבר צו בית פרעה, לאמור: אויב, נא, איך האב מצא חן אין אייערע אויגן, דבר! נא, אין די אוזנים פון פרעהן, לאמור: 5 אבי האט מיך באשווארן, לאמור: הנה, איך מות; אין מיין קבר וואס איך האב מיר כרה אין ארץ כנען, דארטן זאלסטו מיך קבר. און איצט, לאמיך עלה, נא, און קבר אבי, און זיך שוב. 6 האט פרעה אמר: עלה! און קבר אביך, אזוי ווי ער האט דיך באשווארן. 7 איז יוסף עלה צו קבר אביו, און מיט אים זיינען עלה כל עבדים פון פרעהן, די זקנים פון זיין בית, און כל זקנים פון ארץ מצרים, 8 און דאס כל בית יוספן, און אחיו, און בית אביו; בלויז זייערע טף, און זייערע צאן און זייערע בקר, האבן זיי עזב אין ארץ גושן. 9 גם רכב און פרשים זיינען עלה מיט אים, און די מחנה איז געווען כבד מאד. 10 און זיי זיינען בוא ביז דעם גורן פון אטד וואס אויף יענער זייט ירדן, און האבן דארטן ספד א גדול און כבד ספד ; און ער האט עשה א אבל אויף אביו 7 ימים. 11 און דער ישב הארץ, דער כנעני, האט ראה דעם אבל ביי דעם גורן פון אטד, און זיי האבן אמר: אן אבל כבד איז דאס ביי מצרים. דעריבער האט מען קרא דעם שם דערפון אבל-מצרים, וואס אויף יענער זייט ירדן. 12 און זיין בנים האבן עשה צו אים אזוי ווי ער האט זיי צוה. 13 און זיין בנים האבן אים נשא קיין ארץ כנען, און האבן אים קבר אין דער מערה פון דעם שדה פון מכפלה, וואס אברהם האט קנה מיטן שדה, פאר א אחוזת-קבר, פון עפרון דעם חתי, פאר ממרא. 14 און יוסף האט זיך שוב קיין מצרים, נאכדעם ווי ער האט קבר אביו, ער און אחיו, און כל וואס זיינען עלה מיט אים צו קבר אביו. 15 און ווי אחים פון יוסף האבן ראה אז אביהם איז מת, אזוי האבן זיי אמר: אפשר וועט אונדז יוסף שטם, און שוב וועט ער אונדז שוב כל הרעה וואס מיר האבן אים גמל. 16 און זיי האבן געהייסן זאגן יוספן: אביך האט צוה פאר זיין מת, לאמור: 17 אזוי זאלט איר אמר צו יוספן: נשא, נא, דעם פשע פון אחיך און זייער חטא, וואס זיי האבן דיר רעה גמל. און איצט, נשא, נא, דעם פשע עבדי אלוקי אביך. און יוסף האט בכה אז מע האט צו אים דבר. 18 און אחיו זיינען גם הלך און זיינען נפל פאר אים, און האבן אמר: הננו, מיר זיינען דיינע עבדים. 19 האט יוסף צו זיי אמר: איר זאלט נישט מורא האבן; בין איך התחת אלוקים? 20 ווייל איר האט חשב רעה פאר מיר, אבער אלוקים האט עס חשב פאר טובה, כדי צו עשה אזוי ווי יום הזה, צו להחיות עם רב . 21 און איצט, זאלט איר נישט מורא האבן; איך וועל כול אייך און אייערע טף. און ער האט זיי נחם, און זיי דבר צום לב. 22 און יוסף איז ישב אין מצרים, ער און זיין בית אביו; און יוסף האט חיה 110 שנה. 23 און יוסף האט ראה פון אפרימען בני שלשים גם בני-מכיר בן-מנשה זיינען ילד געווארן אויף ברכי יוסף. 24 און יוסף האט אמר צו אחיו: איך מות; אבער פקד וועט זיך אלוקים פקד אייך, און ער וועט אייך עלה פון הארץ הזאת צו הארץ וואס ער האט צוגעשווארן אברהמען, יצחקן, און יעקבן. 25 און יוסף האט באשווארן די בני-ישראלן, לאמור: פקד וועט זיך אלוקים פקד אייך; זאלט איר עלה מיינע עצמות פון דאנען. 26 און יוסף איז מות, 110 שנה. און מע האט אים חנט, און ער איז שום געווארן אין ארון אין מצרים.