יואל

יואל1

1 דאָס דבַר-ה' וואָס איז געווען צו יוֹאֵל בּן פּתוּאֵלן : 2 שמע! דאָס צו, איר זקנים, און אזן כּל יושבי הָאָרֶץ: איז אַזוי וואָס געשען אין אייַערע טעג, צי אין די יְמֵי אבוֹתֵיכם? 3 ספר וועגן דעם אייַערע בָנִים, און אייַערע בָנִים צו זייערע בָנִים, און זייערע בָנִים צו דעם דוֹר אַחֵר. 4 וואָס איז יתר פוּן דעם גָּזָם האָט אכל דער אַרְבֶּה, און וואָס איז יתר פוּן דעם אַרְבֶּה האָט אכל דער יֶלֶק, און וואָס איז יתר פוּן דעם יֶלֶק האָט אכל דער חָסִיל. 5 הקיץ [קיץ] זיך, שִיכּוֹרים, און בכה, און הֵילל [ילל], כּל שֹׁתֵי ווייַן, צוליב דער עָסִיס וואָס זי איז כרת געוואָרן פוּן אייַער פֶּה. 6 וואָרעם אַ גוֹי איז עלה אויף מייַן אֶרֶץ, עָצוּם און אָן מִסְפַּר; זייַנע ציין זייַנען ציין פוּן אַרְיֵה, און מתלעוֹת פוּן אַ לָבִיא האָט ער. 7 ער האָט שׂים מייַן גֶּפֶן צו שַמָּה, און צו קְצָפָה מייַן תְּאֵנָה ; חשׂף חשׂף האָט ער אים און שלך, זייַנע צווייַגן זייַנען הלבּין [לבן] געוואָרן. 8 אלה ווי אַ בְּתוּלָה חגר מיט שַׂק נאָך דעם בַּעַל פוּן איר נְעוּרִים. 9 כרת געוואָרן איז מנחה און נֶסֶךְ פוּן דעם בּית ה'; עס אבל די כֹּהנים, די מְשָרְתֵי ה'. 10 שדד געוואָרן איז דאָס שָׂדֶה, עס אבל אֲדָמָה, וואָרעם שדד געוואָרן איז די דָּגָן, יבש האָט דער תִּירוֹש, אמלל איז דאָס יִצְהָר. 11 צו בוש זייַנען די אִכָּרִים [אִכָּר], עס ילל די כֹּרְמִים [כֹּרֵם], אויפן חִטִּים און אויפן שׂעֹרִים; וואָרעם דער קציר שָׂדֶה איז אבד. 12 דער גֶּפֶן איז יבש, און דער תְּאֵנָה איז אמלל; דער רִמּוֹן אויך דער תָּמָר און דער תַּפּוּחַ, כּל עֲצֵי הַשָׂדֶה, זייַנען יבש; יאָ, יבש האָט די שׂשׂוֹן פוּן די בְּנֵי אָדָם. 13 חגר אייַך אָן און ספד, איר כֹּהנים, ילל, איר מְשָרְתֵי מזבח; בוא! לון אין שַׂקִּים, משרתים פוּן אֱלֹקָי, וואָרעם נמנע איז פוּן בּית אלוקיכם מנחה און נֶסֶךְ. 14 קדש אַ צוֹם, קרא אַן עֲצָרָה, אסף צונויף די זקנים, כּל יושבי הָאָרֶץ צו בּית ה' אֱלֹקֵיכֶם, און זעק! צו ה'. 15 וויי אויף דעם יוֹם! וואָרעם קָרוֹב איז דער יוֹם ה' , און ווי שֹׁד פוּן שַדַּי בוא ער. 16 באמת, פאַר אונדזערע אויגן איז כרת די אֹכֶל; פוּן בּית אלוקינו, די שִׂמְחָה און די גִּיל. 17 עבש זייַנען די פְּרֻדָה אונטער זייערע מֶגְרָפָה, שמם געוואָרן זייַנען די אֹצְרֹת [אוצר], הרס זייַנען די מַמְגֻרָה וואָרעם יבש איז די דָּגָן. 18 ווי נאנח [אנח] די בהמה! נבוךְ [בוך] זייַנען די עֶדְרֵי בָּקָר, וואָרעם נישטא פאַר זיי קיין מִרְעֶה; אַפילו די עדרי הַצֹּאן זייַנען נאשם [אשם]. 19 צו דיר, ה', קרא איך, וואָרעם אֵש האָט אכל די נְאוֹת מדבּר, און לֶהָבָה האָט צעפלאַקערט כּל עֲצֵי הַשָׂדֶה. 20 אַפילו די בהמות שָׂדֶה ערג צו דיר, וואָרעם יבש זייַנען די אֲפִיקֵי [אפיק] מַיִם, און אֵש האָט אכל די נְאוֹת המדבר.