יואל3

1 און עס וועט זייַן נאָך דעם, וועל איך שפך מייַן רוּחַ אויף כּל בָּשָׂר , און אייַערע בָּנִים און אייַערע בָּנוֹת וועלן נביאות זאָגן, אייַערע זקנים וועלן חלוֹמות חלומען, אייַערע בחורים וועלן חִזָּיוֹן ראה. 2 און אויך אויף די עבדים און אויף די שפחוֹת וועל איך שפך מייַן רוּחַ אין יענע טעג. 3 און איך וועל נתן מוֹפתים אין שָמַיִם און אויף הָאָרֶץ, דָּם און אֵש און תִּימָרָה עָשָן. 4 די שֶמֶש וועט נהפך [הפך] ווערן אין חֹשֶךְ, און די יָרֵחַ אין דָּם, איידער עס בוא דער יוֹם ה', דער גָדוֹל און דער נוֹרָא. 5 און עס וועט זייַן, כֹּל וואָס וועט קרא דעם שֵם פוּן ה', וועט מלט ווערן, וואָרעם אויף הַר צִיוֹן און אין ירושָלַיִם וועט זייַן אַ פְּלֵיטָה, אַזוי ווי ה' האָט אמר; און די שָרִידִים [שריד] וואָס ה' קרא.

יואל4

1 וואָרעם הנה, אין יענע טעג און אין יענער צייַט, אַז איך וועל שוב די שְבוּת יהודה און ירושָלַיִם, 2 וועל איך קבץ כּל הַגּוֹיִם, און איך וועל זיי ירד אין עֵמֶק יהוֹשָפָטֿ, און איך וועל זיך דאָרטן שפט מיט זיי פאַר עַמִּי און מייַן נחלה ישראל, וואָס זיי האָבּן זיי פִּזַר צווישן די גּוֹיִם, און חלק מייַן אֶרֶץ. 3 און אויף עַמִּי האָבּן זיי גוֹרל ידד, און נתן אַ יֶלֶד פאַר אַ זוֹנה, און אַ יַלְדָּה מכר פאַר ווייַן, און שתה. 4 און מָה אַתֶּם לִי, צוֹר און צידוֹן, און כּל גלילות [גלילה] פְּלֶשֶת? צי גְּמוּל שלם איר דאָס פוּן מייַנעטוועגן? איז, אויב איר גמל דאָס פוּן מיינטעוועגן, וועל איך קַל מְהֵרָה שוב אייַער גְּמוּל אויף אייַער קאָפּ; 5 וואָס מייַן כֶּסֶף און מייַן זָהָב האָט איר לקח, און מייַנע מחמד הַטֹּבִים געבראַכט אין אייַערע היכלים. 6 און בּני-יהודה און בּני-ירושָלַיִם האָט איר מכר צו בּני-היוָנים, כדי זיי צו רחק פוּן זייער גְּבוּל. 7 הִנֵּה, איך עור זיי פוּן דעם מקוֹם וואָס איר האָט זיי מכר דאָרטן, און איך וועל שוב אייַער גְמוּל אויף אייַער קאָפּ. 8 און איך וועל מכר אייַערע בָּנִים און אייַערע בָּנוֹת אין דער יָד פוּן בּני-יהודה, און זיי וועלן זיי מכר צו די שבאים, צו אַ גוי רָחוֹק, וואָרעם ה' האָט דבר. 9 קרא דאָס צווישן די גּוֹיִם, קדש אַ מלחמה, עור די גיבוֹרים; זאָלן נגש, זאָלן עלה כּל אנשי מלחמה. 10 כּתת אייַערע אֵת אויף חֲרָבוֹת, און אייַערע מַזְמֵרָה אויף רמחים [רֹמַח]; דער חַלָּש זאָל אמר: אַ גיבור בין איך. 11 עוש און בוא כּל הַגּוֹיִם פוּן רונד אַרום, און לאָמען זיך קבץ; אַהין הנחית, ה', דייַנע גיבוֹרים! 12 זאָלן זיך עור די גּוֹיִם און עלה צום עֵמֶק יהוֹשָפט וואָרעם דאָרטן וועל איך ישב צו שפט כּל הַגּוֹיִם פוּן רונד אַרום. 13 שלח דעם מַגָּל, וואָרעם בָּשַל איז דער קציר; בוא רדה, וואָרעם מלא איז דער גַּת, די יֶקֶב השִיק; וואָרעם רבּה איז זייער רָעָה. 14 המוֹנים, המוֹנים אין עֵמֶק חרוּץ! וואָרעם קָרוֹב איז דער יוֹם ה' אין עֵמֶק חרוּץ. 15 די שֶמֶש און די יָרֵחַ ווערן קדר, און די כּוֹכָבִים אסף זייער נֹגַהּ. 16 און ה' וועט שָאַג פוּן צִיוֹן, און פוּן ירושָלַיִם וועט ער נתן זייַן קוֹל, און רעש וועלן שָמַיִם און אֶרֶץ; אָבער ה' וועט זייַן אַ מחסה פאַר זייַן עם , און אַ מָעוֹז פאַר די בּני-יִשְרָאֵל. 17 און איר וועט ידע אַז איך, ה' אֱלֹקֵיכֶם, שכן אויף צִיוֹן, מייַן הַר קדש; און ירושָלַיִם וועט זייַן קֹדֶש, און זָרִים וועלן מער נישט עבר אין איר. 18 און עס וועט זייַן אין יום ההוא, וועלן די הָרִים נטף עסיס, און די גבעה וועלן הלך מיט חָלָב, און כּל אפיקים [אפיק] פוּן יהודה וועלן הלך מיט מַיִם. און אַ מַעְיָן וועט יצא פוּן בּית ה', און וועט שקה דעם נחל שִטים. 19 מִצרַיִם וועט אַ שְמָמָה ווערן, און אֶדוֹם וועט אַ מדבר שממה ווערן, פאַר דעם חמס צו בּני-יהודה, וואָס זיי האָבּן שפך דָּם נקיא אין זייער אֶרֶץ. 20 אָבער יהודה וועט זייַן לעולם ישב, און ירושָלַיִם אויף דור-דורות. 21 און איך וועל נקה זייער דָּם וואָס איך האט נישט נקה; און ה' וועט שכן אין צִיוֹן.