יהו22

1 דעמאלט האט יהוֹשעַ קרא די ראובנים, און די גָדים, און דעם האלבן שבט מנשה. 2 און ער האט צו זיי אמר: איר האט שוין שוֹמר איבער כּל וואס משה עֶבֶד ה' האט אייַך צוה, און איר האט שמע צו מיין קוֹל, אין כּל וואס איך האב אייַך צוה. 3 איר האט נישט עזב אייַערע אחים די דאזיקע ימים רבים ביז אויף היום הזה, און איר האט שוין שוֹמר איבער די משמרת מצות פון ה' אלֹקֵיכֶם. 4 און אצונד האט ה' אלֹקֵיכֶם נוח, אַזוי ווי ער האט זיי דבר; דעריבער פנה אייַך אום אצונד, און הלך אייַך צו אייַערע אוהלים, צו הָאָרֶץ פון אייַער אחֻזָּה וואס משה עֶבֶד ה' האט אייַך נתן אויף יענער זייט יַרדן. 5 אָבער זיין שומר מאֹד צו עשׂה דאס מצוה, און די תוֹרה, וואס משה עֶבֶד ה' האט אייַך צוה, אהבה צו האָבּן ה' אלֹקֵיכֶם, און צו הלך אין כּל זייַנע דרכים, און לִשמֹר זייַנע מצוה, און זיך צו דבק אן אים, און אים צו עבד מיט כּל לבבכם, און מיט כּל נפשכם. 6 און יהוֹשעַ האט זיי ברך, און האט זיי שלח, און זיי זייַנען הלך צו זייערע אוהלים. 7 און צו א האלבן שבט מנשה האט משה נתן אין בשָן; אָבער צום אנדער האלבן האט יהוֹשעַ נתן מיט זייערע אחים אויף דער זייט יַרדן צו מערב. און אז יהוֹשעַ האט זיי שלח צו זייערע אוהלים, האט ער זיי אויך ברך, 8 און ער האט צו זיי אמר, אזוי צו אמר: מיט נכס רבים שוב אייַך אום צו אייַערע אוהלים, און מיט זייער מִקְנה רב מאֹד, מיט כֶּסֶף, און מיט זָהָב, און מיט נחשת, און מיט ברזל, און מיט קליידער רבה מאֹד; חלק! דעם שלל פון אייַערע פייַנט מיט אייַערע אחים. 9 האָבּן בְּנֵי-ראובן, און בְּנֵי-גָד, און דער האלבּער שבט מנשה, זיך שוב, און זיי זייַנען הלך פון די בְּנֵי-יִשְראל, פון שִלֹה וואס אין ארץ כּנעַן, צו הלך קיין ארץ גִלעָד, צו ארץ פון זייער אחֻזָּה, וואס זיי האָבּן זיך דערין אחז לויט דעם פֶּה ה' דורך משהן. 10 און אז זיי זייַנען בוא צו גלילות פון יַרדן וואס אין ארץ כּנעַן, האָבּן די בְּנֵי ראובן, און בְּנֵי-גָד, און דער האלבּער שבט מנשה, דארטן בנה א מזבח בייַם יַרדן, א מזבח גדוֹל אויף אנצוקוקן. 11 האָבּן די בְּנֵי-יִשְראל שמע אזוי צו אמר: הִנה, די בְּנֵי ראובן, און בְּנֵי-גָד, און דער האלבּער שבט מנשה, האָבּן בנה א מזבח אל-מוּל ארץ כּנעַן, אין גלילות פון יַרדן, צו דער זייט פון די בְּנֵי-יִשְראל. 12 און ווי די בְּנֵי ישראל האָבּן שמע, אזוי האט די כּל עדה פון די בְּנֵי ישראל זיך קהל קיין שִלֹה צו עלה אקעגן זיי אויף מלחמה. 13 און די בְּנֵי-יִשְראל האָבּן שלח צו די בְּנֵי ראובן, און צו בְּנֵי-גָד, און צום האלבן שבט מנשה, קיין ארץ גִלעָד, פינחס בן אלעָזָר דעם כֹהן, 14 און מיט אים 10 נשׂיאים, צו 1 נשׂיא, צו 1 נשׂיא פון א בית אב פון כּל שבטים פון ישראל; און זיי זייַנען איטלעכער געווען דער ראש פון זייער בית אב בּייַ די אלפי ישראל. 15 און זיי זייַנען בוא צו בְּנֵי-ראובן, און צו בְּנֵי-גָד, און צום האלבן שבט מנשה, קיין ארץ גִלעָד, און זיי האָבּן מיט זיי דבר, אזוי צו אמר: 16 אזוי האט אמר די כּל עדת ה': וואס איז די דאזיקע מעל וואס איר האט מעל אן דעם אלֹקֵי ישראל, זיך שוב הַיּוֹם פון הינטער ה', מיט אייַער בויען פאר זיך א מזבח, כדי איר זאלט הַיּוֹם מרד אן ה'? 17 איז נישט די עוון פון פעוֹר גענוג פאר אונדז? ביז אויף היום הזה מיר האָבּן זיך נישט טהר פון איר, און איבער איר איז געווען א מגפה אויף דער עדת ה', 18 אז איר שוב אייַך הַיּוֹם פון הינטער ה'? און עס וועט זיין: איר וועט מרד הַיּוֹם אן ה', און מחר וועט ער קצף אויף דער כּל עדת ישראל. 19 אויב ווידער הָאָרֶץ פון אייַער אחֻזָּה איז טְמֵאה, עבר אייַך אין דעם ארץ פון אחֻזָּת ה', וואס דארטן שכן דער מִשכן פון ה', און אחז אייַך צווישן אונדז, אָבער אן ה' זאלט איר נישט מרד, און אונדז זאלט איר נישט מרד, מיט אייַער בויען פאר זיך א מזבח, אחוץ דעם מזבח פון ה' אלֹקֵינוּ. 20 האט נישט עָכָן בן זֶרחן מעל א מעל מיט דעם חֵרֶם, און אויף דער כּל עדת ישראל איז געווען דער קצף? און נישט יענער איש אליין איז גוע פאר זיין עוון. 21 האָבּן ענה בְּנֵי-ראובן, און בְּנֵי-גָד, און דער האלבּער שבט מנשה, און זיי האָבּן דבר צו די ראשי אלפי ישראל: 22 א-ל אלוקים ה'! א-ל אלוקים, ער ידע און ישראל, ער זאל ידע! אויב דאס איז אין מֶרד אדער אויב אין מעל אן ה' זאלסט אונדז נישט ישע היום הזה! 23 אונדז צו בנה א מזבח כדי זיך שוב פון הינטער ה', אדער אויב עלה אויף אים עוֹלָה און מנחה, אדער אויב צו מאכן אויף אים זבחי שלמים, זאל ה' אליין בקש! 24 לֹא! מיר האָבּן עשׂה זֹאת צו אמר מחר וועלן אייַערע בנים זאגן צו אונדזערע בנים, אזוי צו אמר: וואס קערט איר אייַך אן מיט ה' אלוקי ישראל? 25 ווארעם א געמארק האט ה' נתן צווישן אונדז און צווישן אייַך, בְּנֵי ראובן, און בְּנֵי גָד, דעם יַרדן; איר האט נישט קיין חלק אין ה'. און אייַערע בנים וועלן שבת אונדזערע בנים, נישט צו ירא ה'. 26 האָבּן מיר אמר: לאמיר זיך עשׂה נא צו בנה דעם מזבח, נישט פאר עוֹלָה, און נישט פאר זבח; 27 נייַערט ער זאל זיין אן עדות צווישן אונדז און צווישן אייַך, און צווישן אונדזערע דוֹרות נאך אונדז: צו עבד דעם עבדת ה' פאר אים מיט אונדזערע עוֹלָה, און מיט אונדזערע זבח, און מיט אונדזערע זבחי שלמים, און אייַערע בנים זאלן מחר נישט זאגן צו אונדזערע בנים: איר האט נישט קיין חלק אין ה'. 28 און מיר האָבּן אמר: אויב עס וועט היה, אז זיי וועלן דאס זאגן צו אונדז אדער צו אונדזערע דוֹרות, ראה! אהין, וועלן מיר זאגן: הִנה דעם תּבנית פון דעם מזבח פון ה', וואס אבוֹתֵינוּ האָבּן עשׂה, נישט פאר עוֹלָה, און נישט פאר זבח; נייַערט אן עדות איז ער צווישן אונדז און צווישן אייַך. 29 חלילה אונדז צו מרד אן ה', און זיך שוב הַיּוֹם פון הינטער ה', צו בנה א מזבח פאר עוֹלָה, פאר מנחה, און פאר זבח, אחוץ דעם מזבח פון ה' אלֹקֵינוּ, וואס פאר זיין מִשכן! 30 און ווי פינחס דער כֹהן, און די נשׂיאים פון דער עדה, די ראשי אלפי ישראל וואס מיט אים, האָבּן שמע די ווערטער וואס בְּנֵי-ראובן, און בְּנֵי-גָד, און די בְּנֵי מנשה, האָבּן דבר, איז דאס יטב אין זייערע אויגן. 31 און פינחס בן אלעָזָר דעם כֹהן האט אמר צו די בְּנֵי ראובן, און צו בְּנֵי-גָד, און צו בְּנֵי-מנשה: הַיּוֹם ידע מיר, אז צווישן אונדז איז ה'; ווארעם איר האט נישט מעל אן ה' די דאזיקע מעל; אצונד האט איר נצל געווען די בְּנֵי-יִשְראל פון דער יָד ה'. 32 און פינחס בן אלעָזָר דעם כֹהן, און די נשׂיאים, האָבּן זיך שוב פון בְּנֵי-ראובן, און פון בְּנֵי-גָד, פון ארץ גִלעָד, קיין ארץ כּנעַן צו די בְּנֵי-יִשְראל, און זיי האָבּן זיי שוב אן ענטפער. 33 און דער ענטפער איז יטב אין די אויגן פון די בְּנֵי-יִשְראל און די בְּנֵי-יִשְראל האָבּן אמר ברך ה', און האָבּן מער נישט אמר צו עלה אקעגן זיי אויף מלחמה, צו שחת הָאָרֶץ וואס בְּנֵי-ראובן און בְּנֵי-גָד ישב דערין. 34 און בְּנֵי-ראובן און בְּנֵי-גָד האָבּן קרא דעם מזבח: אן עדות איז ער צווישן אונדז אז ה' איז האלוקים.