שפט2

1 און א מלאך ה' איז עלה פון גִלגל קיין בוכים, און ער האט אמר: איך האב אייַך עלה פון מצרים, און האב אייַך געבראכט אין דעם הָאָרֶץ וואס איך האב שבע אבוֹתיכם; און איך האב אמר: איך וועל נישט פרר מיין ברית מיט אייַך לעולם; 2 אבער איר זאלט נישט כרת א ברית די יושבי הָאָרֶץ הזאת; זייערע מזבחות זאלט איר נחץ. אבער איר האט נישט שמע צו מיין קוֹל. וואס האט איר דא עשׂה ? 3 דעריבער, אויך זאג איך: איך וועל זיי נישט גרש פון פאר אייַך, און זיי וועלן אייַך זיין [לצִנים] לצדים, און זייערע אלוקים וועלן אייַך זיין פאר א מוקש. 4 און עס איז געווען, ווי דער מלאך ה' האט דבר די דאזיקע ווערטער צו כל בני ישראל, אזוי האט הָעם נשׂא זייער קוֹל, און זיי האבן בכה; 5 דעריבער האט מען קרא דעם שֵם פון יענעם מקום בוכים. און זיי האבן דארטן זבח צו ה'. 6 און אז יהוֹשע האט שלח הָעם, און די בני ישראל זייַנען הלך איטלעכער צו זיין נחלה, צו ירש הָאָרֶץ, 7 האט הָעם עבד ה' כל יְמֵי יהוֹשע און כל זקנים, וואס האבן אֹרֶךְ [מאריך]-ימים געווען נאך יהוֹשע וואס האבן ראה כל מעשׂה הגדול פון ה' וואס ער האט עשׂה פאר ישראל. 8 און יהוֹשע בן נוּן, עבד ה', איז מות צו 110 שָנָה. 9 און מע האט אים קבר אין דעם געמארק פון זיין נחלה, אין תמנת-חֶרֶס, אין דעם הר פון אפרים אין צפון פון הַר געש. 10 און אויך יענער כל דור איז אסף געווארן צו זייַנע אבות, און אן אנדער דור איז קום נאך זיי, וואס האבן נישט ידע ה', און נישט די מעשׂה וואס ער האט עשׂה פאר ישראל. 11 און בני ישראל האבן עשׂה וואס איז רע אין די אויגן פון ה', און זיי האבן עבד הבעלִים. 12 און זיי האבן עזב ה' אלוקי אבותם, וואס האט זיי יצא פון הָאָרֶץ מצרים, און זיי זייַנען הלך נאך אלוקים אחרים, פון די אלוקים פון העמים וואס רונד ארום זיי, און זיי האבן זיך צו זיי שחה, און האבן כעס ה'. 13 און זיי האבן עזב ה', און עבד צו בעל און צו די עשתרות. 14 האט דער אף ה' חרה אויף ישראל, און ער האט זיי נתן אין דער יָד פון שוסים [שסה] וואס האבן זיי שסס, און ער האט זיי מכר אין דער יָד פון זייערע פייַנט פון רונד ארום, און זיי האבן מער נישט יכל עמד פאר זייערע פייַנט. 15 אומעטום אווו זיי זייַנען יצא , איז די יָד ה' געווען אקעגן זיי צום רע, אזוי ווי ה' האט דבר, און אזוי ווי ה' זיי האט שבע ; און זי האט צרר מאד. 16 האט ה' קום שופטים, און זיי ישע פון זייערע שוסים [שסה]. 17 אבער אויך צו זייערע שופטים האבן זיי נישט שמע , ווארעם זיי זייַנען געווען זנה נאך אלוקים אחרים, און האבן זיך צו זיי שחה; זיי האבן זיך גיך סור פון דעם דֶרֶך וואס אבותם זייַנען הלך, צו שמע די מצות ה'; זיי האבן אזוי נישט עשׂה . 18 און אז ה' האט זיי קום שופטים, אזוי פלעגט ה' זיין מיט דעם שופט, און פלעגט זיי ישע פון דער יָד פון זייערע פייַנט כל יְמֵי השופט, ווייַל ה' פלעגט נחם איבער זייער געשריי פון וועגן זייערע לחץ און זייערע דחק. 19 אבער עס איז געווען, ווי דער שופט איז מות, אזוי פלעגן זיי שוב און שחת ווערן, נאך מער פון אבותם, צו הלך נאך אלוקים אחרים, זיי צו עבד און זיך צו שחה צו זיי. זיי האבן נישט נפל פון זייערע מעללים און פון זייער דֶרֶך הקשה. 20 און דער אף ה' האט חרה אויף ישראל, און ער האט אמר: ווייַל דאס דאזיקע גוֹי האט עבר מיין ברית וואס איך האב צוה אבותם, און זיי האבן נישט שמע צו מיין קוֹל, 21 וועל איך אויך נישט מער ירש פון פאר זיי קיינעם פון די גּוֹיִם וואס יהוֹשע האט עזב, ווען ער איז מות. 22 כדי צו נסה מיט זיי ישראל, אויב זיי וועלן זיין שומר איבער די דֶרֶך ה' צו הלך אין זיי, אזוי ווי אבותם האבן שמר, אדער נישט. 23 און ה' האט די דאזיקע גּוֹיִם נוח, זיי נישט צו ירש אויף גיך; און ער האט זיי נישט נתן אין דער יָד פון יהוֹשע.