שפט21

1 און די איש ישראל האבן געהאט שבע אין מִצְפֶּה, אזוי צו אמר: קיינער פון אונדז זאל נישט נתן זיין בת צו בנימין פאר אן אִשָּה! 2 און הָעָם איז בוא קיין בית א-ל, און זיי זייַנען דארטן ישב ביזן ערב פאר האלוקים, און זיי האבן נשׂא זייער קוֹל און בכה א בכִי גדול. 3 און זיי האבן אמר: לָמָּה, ה' אלֹקֵי ישראל, איז דאס געשען אין ישראל, עס זאל הַיּוֹם הִפקֵד ווערן פון ישראל 1 שבט? 4 און עס איז געווען אויף מחר, האט זיך הָעָם שכם, און זיי האבן דארטן בנה א מזבח, און עלה עוֹלָה און זבחי שלמים. 5 און די בני ישראל האבן אמר: ווער איז פון כל שבטים פון ישראל, וואס איז נישט עלה אין דער קהל צו ה'? ווארעם א שבועה הגדולה איז געווען אקעגן דעם וואס איז נישט עלה צו ה' קיין מִצְפֶּה , אזוי צו אמר: מות זאל ער מות ווערן! 6 און די בני ישראל האט נחם אויף זייער אָח בנימין, און זיי האבן אמר: גדע געווארן איז הַיּוֹם 1 שבט פון ישראל! 7 וואס זאלן מיר עשׂה וועגן נשים פאר די יתר, אז מיר האבן שבע בּיי ה' זיי נישט צו נתן פון אונדזערע בנוֹת פאר נשים? 8 האבן זיי אמר: איז ווער איינער דא פון די שבטים פון ישראל, וואס איז נישט עלה צו ה' קיין מִצְפֶּה? און הנה קיינער איז נישט בוא אין מַחֲנֶה פון יָביש-גִלעד צו דער קהל. 9 ווארעם הָעָם איז פקד געווארן, און הנה קיינער איז דארטן נישט געווען פון די יושבי יָביש-גִלעד. 10 האט די עדה שלח אהין 12,000 איש פון די בני החיל, און זיי האבן זיי צוה, אזוי צו אמר: הלך! און איר זאלט נכה די יושבי יָביש-גִלעד מיטן שארף פון חֶרֶב, מיט די נשים און די טַף. 11 און דאס איז די זאך וואס איר זאלט עשׂה: כל זכר, און כל אִשָּה וואס ידע פון משכב זכר זאלט איר חרם. 12 האבן זיי מצא פון די יושבי יָביש-גִלעד 400 נערה בתוּלה וואס האבן נישט ידע פון אן איש דורך משכב זכר; און זיי האבן זיי געבראכט אין מַחֲנֶה קיין שִלֹה וואס אין אֶרֶץ כּנַעַן. 13 און די כל עדה האט שלח און דבר צו בני-בנימין וואס אין סלע רמון, און זיי האבן זיי קרא שלום. 14 און בנימין האט זיך שוב אין יענער צייַט, און זיי האבן זיי נתן די נשים וואס זיי האבן חיה פון די נשים פון יָביש-גִלעד, אבער אפילו אזוי זייַנען נישט מצא גענוג פאר זיי. 15 און הָעָם האט נחם אויף בנימין, וואס ה' האט עשׂה א פרץ צווישן די שבטים פון ישראל. 16 און די זקני העדה האבן אמר: וואס זאלן מיר עשׂה וועגן נשים פאר די יתר, אז נשים זייַנען שמד געווארן פון בנימין? 17 און זיי האבן אמר: אן ירושה פון פלֵיטָה מוז בלייַבן בנימינען, כדי עס זאל נישט מחה ווערן א שבט פון ישראל. 18 מיר אבער יכל זיי נישט נתן נשים פון אונדזערע בנוֹת, ווארעם די בני ישראל האבן שבע אזוי צו אמר: ארוּר דער וואס נתן אן אִשָּה צו בנימין! 19 און זיי האבן אמר: הנה! איז א יָום-טוב צו ה' פון יאָר צו יאָר אין שילו וואס אין צפון פון בית א-ל, צו מזרח הַשֶמֶש פון דעם מסלה וואס עלה פון בית א-ל קיין שכֶם, און אין נגֶב פון לבוֹנָה. 20 און זיי האבן צוה בני-בנימין, אזוי צו אמר: הלך! און איר זאלט ארב אין די כּרמים. 21 און איר וועט ראה; און הנה ווי די בנוֹת פון שילו וועלן יצא צו חול אין די טענץ, אזוי זאלט איר יצא פון די כּרמים, און אייַך חטף איטלעכער אן אִשָּה פאר זיך פון די בנוֹת פון שילו, און הלך אין אֶרֶץ בנימין. 22 און עס וועט זיין, ווי זייערע אבוֹת אדער זייערע אחים וועלן זיך ריב מיט אונדז, אזוי וועלן מיר אמר צו זיי: חנן זיי אונדז, ווארעם נישט פאר איש האבן מיר לקח אן אִשָּה אין דער מלחמה; איבריקנס האט איר זיי זיי נישט נתן אז איר זאלט אצונד אשם זיין. 23 האבן בני-בנימין אזוי עשׂה און זיי האבן נשׂא נשים, לויט זייער צאל, פון די טענצערינס וואס זיי האבן גזל; און זיי זייַנען הלך און האבן זיך שוב צו זייער נחלה, און האבן בנה די ערים, און זיך ישב אין זיי. 24 און די בני ישראל זייַנען זיך הלך פון דארטן אין יענער צייַט איש צו זיין שבט און צו זיין משפחה; און זיי זייַנען יצא פון דארטן איש צו זיין נחלה. 25 אין יענע טעג איז קיין מלך נישט געווען אין ישראל; איש האט עשׂה וואס איז יָשָר אין זייַנע אויגן.