מיכה2

1 וויי צו די וואָס חשב אָוֶן, און פעל רָע אויף זייערע משכבות [מִשְכָּב]! אין אוֹר פוּן בֹקֶר עשׂה זיי עס, ווייַל עס איז אין דער אֵל פוּן זייער יָד. 2 און זיי חמד שׂדוֹת [שָׂדֶה] און גזלען, און בּתּים און נשׂא צו; און עָשַק גֶבֶר מיט זייַן בּית, און אַן איש מיט זייַן נחלה. 3 דעריבער האָט ה' אַזוי אמר: הנה, איך חשב אויף דער דאָזיקער משפחה אַ רָעָה וואָס איר וועט נישט קענען מוּש דערפון אייַערע צַוָּאר, און איר וועט נישט הלך רוֹמָה, וואָרעם אַן עֵת רָעָה וועט דאָס זייַן. 4 אין יום ההוא וועט מען נשׂא אויף אייַך מָשָל, און מע וועט נָהָה אַ נְהִי, מע וועט אמר: שדד שדד זייַנען מיר געוואָרן; דעם חֵלֶק פוּן עַמִּי ער המיר [מור]. ווי טוּט ער מיך מוש! צו דעם שׁוֹבֵב חלק ער אונדזערע שׂדוֹת [שָׂדֶה]. 5 באמת, קיינער פוּן דיר וועט נישט שלך חֶבֶל לויט גוֹרל אין דער קהל ה'. 6 איר זאָלט נישט דַרשען! דַרשען זיי; אָבער אויב מע דאַרף נישט דַרשען צו די דאָזיקע, וועט מען קיין כְּלִמוֹת נישט סוג. 7 הֶאָמוּר בּית יעקב? איז קצר געוואָרן דאָס רוּחַ ה'? זייַנען דאָס זייַנע מעללים? טוּען נישט מייַנע דברים יטב מיט דעם וואָס הלך יָשָר? 8 אָבער עַמִּי פוּן אַנוּסטן קום זיך פאַר אַ פייַנט; פוּן דעם וואָס עֹברים איר הפשיט [פשט] שׂלמָה אֶדֶר, בֶּטַח, שוּבי מלחמה. 9 די נָשִים פוּן עַמִּי גרש איר פוּן זייער בֵּית תַּעֲנוּג; פוּן זייערע עֹללים [עוֹלָל] לקח איר אַוועק מייַן הָדָר לְעוֹלָם. 10 קום! און הלך, וואָרעם נישטא דאָ קיין מנוּחָה, פוּן וועגן דער טומאה וואָס חבל, און אַ חֶבֶל נמרץ [מרץ]. 11 אַז אן איש וואָס הלך אום מיט ווינט און שֶקֶר, זאָל כזב: איך וועל דיר דַרשען פוּן ווייַן און פוּן שֵכָר, וואָלט ער ווערן אַ דַרְשָן בּייַ דעם דאָזיקן עם . 12 אסף אסף וועל איך דיך, יעקב, אין גאנצן, קבץ קבץ וועל איך דעם שְאֵרִית פוּן ישראל. איך וועל זיי שים אין יחד ווי צֹאן אין בָּצְרָה, ווי אַן עֵדֶר אין איר דֹּבֶר; זיי וועלן הום מיט אָדָם. 13 דער פרץ עלה זיי פאַרויס, זיי פרץ און עבר, דורך דעם שער און יצא דורך אים, און זייער מלך עבר זיי פאַרויס, און ה' איז זייער רֹאש.