נחמ13

1 אין יום ההוא איז קרא געוואָרן פוּן דעם סֶפֶר פוּן משהן אין די אוזנים פוּן עם , אוּן עס איז מצא געוואָרן כתב דערין, אַז אַן עַמוֹני אוּן אַ מוֹאָבי זאָל נישט בוא אין דער קהל האלוקים בּיז עַד עוֹלָם, 2 ווייַל זיי זייַנען נישט קדם די בְּנֵי-יִשְרָאֵל מיט לֶחֶם אוּן מיט מַיִם, אוּן זיי האָבּן שׂכר אויף זיי בלעָמען זיי צו קלל , אָבּער אלוקינו האָט נהפך די קללה צו אַ ברכה . 3 אוּן עס איז געווען, ווי זיי האָבּן שמע די תוֹרה, אַזוי האָבּן זיי בדל כּל עֵרֶב פוּן יִשְרָאֵל. 4 אוּן פריער דעם האָט אֶליָשיב דער כֹהן וואָס איז געווען נתן איבּער די לשכה פוּן בּית האלוקינו, אַ קרוב פוּן טוֹביָהן, 5 געהאַט עשׂה פאַר אים אַ לשכה גדולה, דאָרט וווּ מע האָט פריער נֹתְנִים [נתן] דאָס מנחה, דעם לְבוֹנָה, אוּן די כלים, אוּן דעם מעשר פוּן דגן, ווייַן, אוּן יצהר, וואָס איז צוה פאַר די לוִיִים, אוּן די משֹׁררים, אוּן די טויערלייַט, אוּן די תרומה פאַר די כֹּהנים. 6 אוּן בעת דעם אַלע בין איך נישט געווען אין ירושָלַיִם, וואָרעם אין 32טן שָנָה פוּן אַרתַחשַסתאָ, מלך בּבל, בין איך בוא צום מלך, אוּן צו קץ פון פאַרלויף פוּן טעג האָבּ איך זיך שאל בּייַם מלך. 7 אוּן איך בין בוא קיין ירושָלַיִם, אוּן האָבּ געמערקט דאָס רָעָה וואָס אֶליָשיב האָט עשׂה פוּן טוֹביָהס וועגן, אים צו עשׂה אַ נשכּה אין די חצרוֹת [חָצֵר] פוּן בּית האלוקים. 8 אוּן מיך האָט מאֹד רעע, אוּן איך האָבּ שלך אַלע זאַכן פוּן בּית טוֹביָה מחוּץ פוּן דער לשכה. 9 אוּן איך האָבּ אמר, אוּן מע האָט טהר די לשכות, אוּן איך האָבּ שוב אַהין די כלים פוּן בּית האלוקים, דאָס מנחה, אוּן דעם לְבוֹנָה. 10 אוּן איך האָבּ זיך דערוווּסט אַז די מנת פוּן די לוִיִים זייַנען נישט נתן געוואָרן, אוּן די לוִיִים אוּן די משֹׁררים וואָס האָבּן עשׂה די מְלָאכָה, זייַנען ברח איטלעכער צו זייַן שָׂדֶה. 11 האָבּ איך זיך ריב מיט די סגנים, אוּן איך האָבּ אמר: לָמָּה איז עזב געוואָרן דאָס בּית האלוקים? אוּן איך האָבּ זיי קבץ, אוּן האָבּ זיי עמד אויף זייער עֹמֶד. 12 אוּן כּל יהודה האָבּן געבראַכט מעשר פוּן דגן, אוּן תירוש, אוּן יצהר, אין די אוֹצרות. 13 אוּן איך האָבּ אצר איבּער די אוֹצרות, שֶלמיָה דעם כֹהן, אוּן צדוק דעם סֹפֵר, אוּן פדָיָהן פוּן די לוִיִים, אוּן זיי צו יָד, חָנָן בֶּן זַכּוּר בֶּן מַתַניָהן, ווייַל זיי זייַנען געווען חשב פאַר נאמנים; אוּן אויף זיי איז צו חלק צו זייערע אחים . 14 זכר מיר , אלוקַי, פאַר דעם, אוּן לאָז נישט מחה ווערן מייַנע חסדים וואָס איך האָבּ עשׂה פאַר דעם בּית אלוקַי, אוּן פאַר זייַנע משמר. 15 אין יענע טעג האָבּ איך ראה אין יהודה ווי מע דרך גַת אום שבת, אוּן מע ברענגט די ערמה, אוּן מע עמס אָן אויף חמֹרים , אוּן אויך ווייַן, ענבים, אוּן תְּאֵנָה, אוּן כּל משא, אוּן מע ברענגט אין ירושָלַיִם אין יוֹם שבת; אוּן איך האָבּ זיי עוד אין דעם יוֹם וואָס זיי האָבּן מכר צַיִד. 16 אויך די צוֹרים וואָס האָבּן ישב אין איר, פלעגן בּרענגען דָּג אוּן כּל מכר, אוּן מכר אום שבת צו בְּנֵי-יהודה, אוּן אין ירושָלַיִם. 17 האָבּ איך זיך ריב מיט די חֹרים [חר] פוּן יהודה, אוּן איך האָבּ צו זיי אמר: וואָס איז דאָס פאַר אַ רע וואָס איר עשׂה, אוּן חלל דעם יוֹם השבת? 18 האָבּן נישט אַזוי עשׂה אבוֹתֵיכם, אוּן אלוקינו האָט געבראַכט דאָס דאָזיקע כּל רָעָה אויף אונדז, אוּן אויף דער דאָזיקער עִיר? אוּן איר יסף נאָך חרוֹן אויף יִשְרָאֵל, מחַלל שבת צו זייַן? 19 אוּן עס איז געווען, ווי די שְעָרִים פוּן ירושָלַיִם האָבּן אָנגעהויבן ווערן צלל פאַר שבת, אַזוי האָבּ איך אמר, אוּן די דְּלָתֹת זייַנען סגר געוואָרן, אוּן איך האָבּ אמר, אַז מע זאָל זיי נישט פתח בּיז נאָך שבת; אוּן פוּן מייַנע נערים האָבּ איך עמד בּייַ די שְעָרִים, אַז קיין משא זאָל נישט בוא אין יוֹם שבת. 20 אוּן די רֹכלים אוּן די מֹכרים פוּן כּל מכר האָבּן לון מחוּץ פוּן ירושָלַיִם 1 מאָל אוּן 2 מאָל. 21 האָבּ איך זיי עוד, אוּן האָבּ צו זיי אמר: לָמָּה לון איר לעבּן דער חוֹמָה? אַז איר וועט עס שנה אַ 2טן מאָל, וועל איך שלח אַ יָד אויף אייַך. פוּן יענער צייַט אָן זייַנען זיי נישט בוא אום שבת. 22 אוּן איך האָבּ אמר די לוִיִים, אַז זיי זאָלן זיך טהר, אוּן בוא זייַן שֹׁמרים איבּער די שְעָרִים, כדי צו חזק קדש דעם יוֹם שבת. דאָס אויך זכר מיר, אלוקי, אוּן חוס מיך לויט דייַן חֶסֶד רב. 23 אויך האָבּ איך אין יענע טעג ראה ייִדן וואָס האָבּן ישב אַשדודיות, עַמוֹניות, מוֹאָביות נָשִים. 24 אוּן זייערע בָּנִים האָבּן חצי דבר אשדוֹדיש אוּן האָבּן נישט יכל דבר יהודיש, נייַערט לויט דעם לשון פוּן הָעָם אָדער יענעם. 25 האָבּ איך זיך ריב מיט זיי, אוּן איך האָבּ זיי קלל, אוּן איך האָבּ נכה עטלעכע פוּן זיי, אוּן זיי מרט. אוּן איך האָבּ זיי שבע בּייַ אלוקים: איר זאָלט נישט נתן אייַערע בָּנוֹת צו זייערע בָּנִים, אוּן נישט נשׂא פוּן זייערע בָּנוֹת פאַר אייַערע בָּנִים אָדער פאַר אייַך אַליין. 26 האָט נישט וועגן דעם זיך חטא שלֹמֹה מלך יִשְרָאֵל, וואָס צווישן די גּוֹיִם רבּים איז נישט געווען אַ מלך אַזאַ ווי ער, אוּן ער איז געווען אהב בּייַ אלוקיו, אוּן אלוקים האָט אים נתן פאַר אַ מלך איבּער כּל יִשְרָאֵל? אַפילו אים האָבּן די נָשִים נכריּות החטא [חטא]. 27 אוּן מיר זאָלן זיך שמע צו אייַך צו עשׂה דאָס דאָזיקע רָעָה גדולה, צו מעל אָן אלוקינו, צו ישב נָשִים נכריּות? 28 אוּן איינער פוּן די בְּנֵי יוֹיָדָע בֶּן אֶליָשיב דעם כֹהן גָדול איז געווען אַן איידים פוּן סַנבלַט דעם חוֹרוֹני, אוּן איך האָבּ אים ברח פוּן מיר. 29 זכר זיי, אלוקי, פאַר די גֹאֶל כהונה, אוּן פוּן דעם בְּרִית פוּן דער כהונה אוּן די לוִיִים. 30 אַזוי האָבּ איך זיי טהר פוּן כּל נכר, אוּן איך האָבּ עמד די משמר פאַר די כֹּהנים אוּן פאַר די לוִיִים, איטלעכן אויף זייַן מְלָאכָה; 31 אוּן אויף צו בּרענגען האָלץ אין עתים מזמנות, אוּן פאַר די בכוּרים. זכר דאָס מיר, אלוקי, צום טובה.