1Przedniejszemu śpiewakowi psalm i pieśń Dawidowa.

2Tobie przynależy, o Boże! chwała na Syonie, a tobie ślub ma być oddany.

3Ty wysłuchiwasz modlitwy; przetoż do ciebie przychodzi wszelkie ciało.

4Wielkie nieprawości, które wzięły górę nad nami, i przestępstwa nasze ty oczyszczasz.

5Błogosławiony, kogo ty obierasz a przyjmujesz, aby mieszkał w sieniach twoich; będziemy nasyceni dobrami domu twego, w świątnicy kościoła twego.

6Przedziwne rzeczy podług sprawiedliwości mówisz do nas, Boże zbawienia naszego, nadziejo wszystkich krajów ziemi, i morza dalekiego!

7Który utwierdzasz góry mocą swoją, siłą przepasany będąc;

8Który uśmierzasz szum morski, szum nawałności jego, i wzruszenie narodów,

9Tak, że się bać muszą cudów twoich, którzy mieszkają na krajach ziemi; których nastawaniem poranku i wieczora do wesela pobudzasz.

10Nawiedzasz ziemię, i odwilżasz ją; obficie ją ubogacasz strumieniem Bożym, napełnionym wodami, i gotujesz zboże ich, gdy ją tak przyprawiasz.

11Zagony jej napawasz, bruzdy jej zniżasz, dżdżami ją odmiękczasz, a urodzajom jej błogosławisz.

12Koronujesz rok dobrocią twą, a ścieżki twoje skrapiasz tłustością.

13Skrapiasz pastwiska na pustyniach; tak, że i pagórki radością przepasane bywają. Przyodziewają się pola stadami owiec, a doliny okrywają się zbożem; tak, że wykrzykają i śpiewają.