1RABbi seviyorum,
Çünkü O feryadımı duyar.

2Bana kulak verdiği için,
Yaşadığım sürece Ona sesleneceğim.

3Ölüm iplerine dolaşmıştım,
Ölüler diyarının kâbusu yakama yapışmıştı,
Sıkıntıya, acıya gömülmüştüm.

4O zaman RABbi adıyla çağırdım,
‹‹Aman, ya RAB, kurtar canımı!›› dedim.

5RAB lütufkâr ve adildir,
Sevecendir Tanrımız.

6RAB saf insanları korur,
Tükendiğim zaman beni kurtardı.

7Ey canım, yine huzura kavuş,
Çünkü RAB sana iyilik etti.

8Sen, ya RAB, canımı ölümden,
Gözlerimi yaştan,
Ayaklarımı sürçmekten kurtardın.

9Yaşayanların diyarında,
RABbin huzurunda yürüyeceğim.

10İman ettim,
‹‹Büyük acı çekiyorum›› dediğim zaman bile. bile›› ya da ‹‹İman ettim, bu nedenle konuştum. Büyük acı çekiyorum›› (bkz. 2Ko.4:13).

11Şaşkınlık içinde,
‹‹Bütün insanlar yalancı›› dedim.

12Ne karşılık verebilirim RABbe,
Bana yaptığı onca iyilik için?

13Kurtuluş sunusu olarak kadeh kaldırıp
RABbi adıyla çağıracağım.

14Bütün halkının önünde,
RABbe adadıklarımı yerine getireceğim.

15RABbin gözünde değerlidir
Sadık kullarının ölümü.

16Ya RAB, ben gerçekten senin kulunum;
Kulun, hizmetçinin oğluyum,
Sen çözdün bağlarımı.

17Ya RAB, seni adınla çağırıp
Şükran kurbanı sunacağım.

18RABbe adadıklarımı yerine getireceğim
Bütün halkının önünde,

19RAB'bin Tapınağı'nın avlularında,
Senin orta yerinde, ey Yeruşalim! RAB'be övgüler sunun!