מלכא3

1 און שלֹמֹה האָט זיך מתחתן (חתן) געווען מיט פרעה מלך מצרים, און ער האָט לקח בַּת פַרעֹה, און האָט זי געבראַכט אין עִיר דָּוִד, בּיז ער האָט כלה צו בנה זיין בּית, און דאָס בּית ה', און די חוֹמַה פון ירושלים רונד ארום. 2 אָבער הָעָם האָט זבח אויף די בָמות (בָּמָה), וואָרעם בּית צו שֵם ה' איז נישט בנה געווען בּיז יענע טעג. 3 און שלֹמֹה האָט אהבה געהאַט ה', צו הלך אין די חוּקּוֹת פון אָבִיו דָּוִדן; אָבער ער האָט זבח און קטר אויף די בָּמות . 4 און דער מלך איז הלך קיין גבעון דאָרטן צו זבח, וואָרעם דאָרטן איז געווען די בָּמָה הגדולה. 1000 עוֹלָה פלעגט שלֹמֹה עלה אויף יענעם מִזְבֵחַ. 5 אין גבעון האָט זיך ה' באוויזן צו שלֹמֹהן אין א חָלום הַלָיְלָה, און אלוקים האָט אמר: שאל וואָס איך זאָל דיר נתן . 6 האָט שלֹמֹה אמר: דו האָסט עשׂה מיט דייַן עֶבֶד, אָבִי דָּוִדן, חֶסֶד גדוֹל, אַזוי ווי ער איז הלך פאַר דיר מיט אמת און מיט צדקה און מיט ישרה פון לֵב קעגן דיר; און האָסט אים שוֹמר דעם דאָזיקן חֶסֶד גדוֹל, און האָסט אים נתן בּן [דָּוִד] וואָס ישב אויף זיין כִּסֵּא אַזוי ווי היום הזה. 7 און אַצונד, ה' אלֹקָי, דו האָסט געמאכט דייַן עֶבֶד מלך תּחת אָבִי דָּוִדן, און איך בין א נער קָטֹן, איך ידע נישט וווּ יצא און וווּ בוא. 8 און דייַן עֶבֶד איז אין מיטן פון דייַן עם וואָס דו האָסט בחר, אַן עם רָב וואָס קען נישט נמנה (מנה) און נישט יסֵפֶר (סֵפֶר) ווערן פון רֹב. 9 דעריבער זאָלסטו נתן דייַן עֶבֶד אַ לֵב שֹׁמֵעַ, צו שפט דייַן עם , צו בין צווישן טוֹב און רָע, וואָרעם ווער יכל צו שפט דאָס דאָזיקע עם הכּבד דייַנס? 10 און די זאַך איז יטב אין די אויגן פון אֲדֹנָי, וואָס שלֹמֹה האָט שאל די דאָזיקע זאַך. 11 און אלוקים האָט צו אים אמר: ווייַל דו האָסט שאל די דאָזיקע זאַך, און נישט דו האָסט דיר שאל ימים רבּים, און נישט דו האָסט דיר שאל עשירות, און נישט דו האָסט שאל דאָס נפש פון דייַנע פייַנט, נייַערט האָסט דיר שאל בין צו שמע משפט, 12 הנה האָבּ איך עשׂה לויט דייַן דבר: הנה, איך האָבּ דיר נתן א לֵב חָכָם און נבוֹן, אַז אַזאַ ווי דו איז נישט געווען פאַר דיר, און נאָך דיר וועט נישט קום אַזאַ ווי דו. 13 און אויך וואָס דו האָסט נישט שאל האָבּ איך דיר נתן, אי עושר אי כבוד אלע דייַנע טעג, אַז קיינער אַזאַ ווי דו איז נישט געווען צווישן די מלכים. 14 און אויבּ דו וועסט הלך אין מייַנע דרכים לִשמֹר מייַנע חֻקּות און מייַנע מצות אַזוי ווי אָבִיךָ דָּוִד איז הלך, וועל איך ארך דייַנע טעג . 15 האָט זיך יקץ שלֹמֹה, און הנה עס איז א חָלום! און ער איז בוא קיין ירושלים, און האָט זיך עמד פאַר דעם אָרון בְּרִית אֲדֹנָי, און ער האָט עלה עֹלוֹת [עוֹלָה], און עשׂה שלמים, און עשׂה משתּה פאַר זייַנע כּל עבדים. 16 דעמאָלט זייַנען בוא 2 נשים זוֹנות צו דעם מלך, און זיי האָבּן זיך עמד פאַר אים. 17 און 1 אִשָּה האָט אמר: בִּי, אֲדֹנִי, איך און די דאָזיקע אִשָּה ישב אין בּית אחד, און איך האָבּ ילד מיט איר אין בּית. 18 און עס איז געווען אויפן יוֹם 3טן נאָך מיין ילד, האָט אויך די דאָזיקע אִשָּה ילד ; און מיר זייַנען געווען יַחְדָּו, קיין זָר איז מיט אונדז נישט געווען אין בּית; בּלויז מיר 2 זייַנען געווען אין בּית. 19 איז מות דאָס בּן פון דער דאָזיקער אִשָּה בּייַ לָיְלָה, ווייַל זי איז שכב אויף אים. 20 איז זי קום אין מיטן הַלָיְלָה, און האָט לקח בּני פון אֵצֶל מיר, בעת דייַן אָמָה איז ישנה , און זי האָט אים שכב אין איר חיק, און איר בּן מֵת האָט זי שכב אין מיין חיק. 21 און איך בין קום אין דער בוקר צו היניק [ינק] בּני, און הנה! ער איז מות ; אָבער אַז איך האָבּ אים אתבּוֹנן [בין] אין דער בוקר און הנה! דאָס איז נישט געווען בּני וואָס איך האָבּ ילד . 22 האָט די אנדער אִשָּה אמר: לֹא, נייַערט בּני הַחַי, און בְּנֵךְ המֵת. און די אמר: לֹא נייַערט דייַן בּן איז הַמֵת, און בּני החי. און זיי האָבּן דבר פארן המלך. 23 האָט דער מלך אמר: די אמר: דאָס איז בּני החי און דייַן בּן המת; און די אמר: לֹא, נייַערט דייַן בּן איז הַמֵת, און בּני החי. 24 און דער מלך האָט אמר: ברענגט מיר א חֶרֶב. האָט מע געבראַכט א חֶרֶב פארן המלך. 25 האָט דער מלך אמר: גזר! דאָס יֶלֶד החי אין 2, און נתן העלפט צו איינער, און העלפט צו דער אנדערער. 26 האָט דבר די אִשָּה וואָס איר בּן איז געווען דער חי, צום מלך וואָרום דאָס רחמים האָט איר כמר אויף איר בּן און זי האָט אמר: בִּי, אֲדֹנִי, נתן! איר דאָס ילד החי, אָבער מות זאָלט איר עס נישט מות. און יענע אמר: נישט מיר און נישט דיר זאָל עס געהערן; גזר! 27 האָט זיך ענה דער מלך און אמר: נתן! איר דאָס ילד החַי, און מות זאָלט איר עס נישט מות; זי איז אִמּוֹ. 28 און כּל ישראל האָבּן שמע דעם משפט וואָס דער מלך האָט שפט, און זיי האָבּן ירא געהאַט פארן המלך, וואָרעם זיי האָבּן ראה אַז חכמה פון אלוקים איז אין אים צו עשׂה משפט.