אסתר7

1 אוּן דער מלך אוּן הָמָן זייַנען בוא צו שתה בּייַ אֶסתֵר המלכה . 2 אוּן דער מלך האָט אמר צו אסתרן אויך אויפן 2טן טאָג, בּייַם משתה הַיַּיִן: וואָס נאָר דייַן שאלה, אֶסתֵר המלכה, וועט דיר נתן ווערן, אוּן וואָס נאָר דייַן בקשה, אַפילו בּיז אַ האַלבּער מלכות וועט עשׂה ווערן. 3 האָט אֶסתֵר המלכה ענה אוּן האָט אמר: אויבּ איך האָבּ מצא חֵן אין דייַנע אויגן, מלך, אוּן אויבּ דעם מלך איז טוב, זאָל מיר מיין נפש נתן ווערן אויף מיין שאלה, אוּן עַמִּי אויף מיין בקשה. 4 וואָרעם מיר זייַנען נמכר [מכר] געוואָרן, איך אוּן עַמִּי, צום שמד, צום הרגען, אוּן אבד ; אוּן ווען מיר וואָלטן נמכר [מכר] געוואָרן פאַר עבדים אוּן פאַר שפחות וואָלט איך החרש [חרש], ווייל דער צר איז נישט שוה צו דעם נֶזֶק מלך. 5 האָט זיך אמר דער מלך אַחַשוֵרוֹש, אוּן האָט אמר צו אֶסתֵר המלכה: ווער איז דער, אוּן וווּ איז דער, וואָס זייַן לֵב האָט אים מלא אַזוי וואָס צו עשׂה? 6 האָט אֶסתֵר אמר: אן איש אַ צַר אוּן אַן אוֹיֵב, דער דאזיקער הָרָע הָמָן. אוּן הָמָן האָט זיך נבעת [בעת] פאַר דעם מלך אוּן דער מלכה. 7 אוּן דער מלך איז קום אין זייַן חֵמָה פוּן דעם משתה הַיַּיִן, אוּן איז אַרייַן אין דעם גַּנָּה בִּיתָן; אוּן הָמָן האָט זיך עמד צו בקש זייַן נפש בּייַ אֶסתֵר המלכה, וואָרעם ער האָט ראה אַז רָעָה איז כלה אויף אים פוּן מלך. 8 אוּן ווי דער מלך האָט זיך שוב פוּן דעם גנה בִּיתָן אין בּית משתה הַיַּיִן, אוּן הָמָן נפל אויף דעם מִטָּה וואָס אֶסתֵר איז דערויף. האָט דער מלך אמר: הגם צו כבש די מלכה בּייַ מיר אין בּית? ווי דאָס דבר איז יצא פוּן פֶּה המלך, אַזוי האָט מען חפה פני הָמָן. 9 האָט אמר חַרבוֹנָה, איינער פוּן די סריסים פאַרן מלך: גַּם הנה הָעֵץ גבֹהּ 50 אמה עמד בְּבֵית הָמָן וואס חָמָן עשׂה פאַר מרדכין, דעם וואָס האָט דבר צום טוב על המלך. האָט דער מלך אמר: תלה אים אויף דערויף. 10 האָט מען תלה הָמָנען אויף הָעֵץ וואָס ער האָט כון פאַר מרדכין, אוּן דער חֵמָה פוּן המלך האָט זיך שכךְ.