עזרא9

1 אוּן אַז מע האָט דאָס כלה, האָבּן נגש צו מיר די שׂרים, אַזוי צו אמר: הָעָם ישראל, אוּן די כֹּהנים אוּן די לוִיִים, האָבּן זיך נישט בדל פוּן די עמי הארצוֹת, לויט זייערע תוֹעֲבֹת פוּן דעם כנַעֲני, דעם חִתי, דעם פרִזי, דעם יבוסי, דעם עַמוֹני, דעם מוֹאָבי, דעם מִצרי, אוּן דעם אֶמוֹרי . 2 וואָרעם זיי האָבּן נשׂא פוּן זייערע בָּנוֹת פאַר זיך אוּן פאַר זייערע בָּנִים, אוּן דער זֶרַע הקֹדֶש האָט זיך ערב מיט די עמי הארצוֹת, אוּן די יָד השׂרים אוּן די סגנים [סגן] איז געווען די ראשונה אין דער דאָזיקער מעל. 3 אוּן ווי איך האָבּ שמע די דאָזיקע דבר, האָבּ איך קרע מייַן בגד אוּן מייַן מעיל, אוּן איך האָבּ זיך מרט די שׂער פוּן קאָפּ אוּן פוּן באָרד, אוּן איך בין ישב שמם. 4 האָבּן זיך אסף צו מיר אַלע וואָס האָבּן חרד איבּער די דברי אֱלֹקֵי ישראל, פוּן וועגן דער מעל פוּן די גלות-לייַט; אוּן איך בין ישב שמם בּיז דעם עֶרֶב-מִנְחָה. 5 אוּן בּייַם עֶרֶב-מִנְחָה בין איך קום פוּן מייַן תָענית, מיט מייַן בגד אוּן מייַן מעיל קרע, אוּן איך בין כרע אויף מייַנע בֶּרֶךְ, אוּן האָבּ פרשׂ מייַנע כף צו ה' אֱלֹקָי. 6 אוּן איך האָבּ אמר: אֱלֹקָי, איך בין אין בושה אוּן כלם זיך צו רום מייַן פנים צו דיר, אֱלֹקָי, וואָרעם עוֹנֹתֵינוּ זייַנען רבה איבּערן קאָפּ, אוּן אשמתנו איז גדלה בּיז צום שָמַיִם. 7 פוּן די יְמֵי אבוֹתֵינוּ אָן זייַנען מיר אין אשמה גדלה בּיז אויף היום הזה, אוּן פאַר עוֹנֹתֵינוּ זייַנען מיר, אונדזערע מלכים, אונדזערע כֹּהנים, נתן געוואָרן אין דער יָד פוּן די מלכי הארצוֹת צום חֶרֶב, צו שְבִי, אוּן צו בזה, אוּן צו בשת פוּן פנים, אַזוי ווי היום הזה. 8 אוּן אַצונד, אויף אַ מעט רגע איז אונדז געשען אַ תחנה פוּן ה' אֱלֹקֵינוּ, אונדז שאר אַן פְּלֵיטָה, אוּן אונדז צו נתן אַ יתר אין זייַן מקוֹם קדש, כדי אלוקינו זאָל דערלייַכטן אונדזערע אויגן, אוּן אונדז נתן אַ ביסל מחיה אין עבדותנו. 9 וואָרעם עבדים זייַנען מיר, אָבּער אין עבדותנו האָט אונדז אלוקינו נישט עזב , אוּן ער האָט אונדז נטה חֶסֶד פאַר די מלכים פוּן פָּרַס, אונדז צו נתן מחיה, צו רום דאָס בּית אלוקינו, אוּן צו עמד זייַנע חורבות, אוּן אונדז צו נתן גדר אין יהודה אוּן אין ירושָלַיִם. 10 אוּן אַצונד, אֱלֹקֵינוּ, וואָס זאָלן מיר אמר נאָך דעם? אַז מיר האָבּן עזב
דייַנע מצוה 11 וואָס דו האסט צוה דורך דייַנע עבדים די נביאים, אַזוי צו אמר: הָאָרֶץ וואָס איר בוא עס צו ירש, איז אַן ארץ נִדָּה, דורך דער נדה פוּן די עמי הארצוֹת, דורך זייערע תוֹעֲבֹת מיט וואָס זיי האָבּן עס מלא פוּן עק צו עק אין זייער טומאה. 12 דעריבער זאָלט איר אַצונד נישט נתן אייַערע בָּנוֹת צו זייערע בָּנִים, אוּן זייערע בָּנוֹת זאָלט איר נישט נשׂא פאַר אייַערע בָּנִים, אוּן איר זאָלט עַד עוֹלָם נישט דרש זייער שלוֹם אוּן זייער טובה, כדי איר זאָלט חזק זייַן, אוּן אכל דאָס טוֹב הָאָרֶץ אוּן עס ירש צו אייַערע בָּנִים עַד עוֹלָם. 13 אוּן נאָך אַלע וואָס איז בוא אויף אונדז פאַר אונדזערע מעשים הרעים אוּן פאַר אשמתנו הגדֹלה, אַז דו אלוקינו האָסט אונדז חשך מער ווי נאָך עוֹנֵנוּ, אוּן אונדז נתן פְּלֵיטָה כזֹאת, 14 זאָלן מיר ווידער פרר דייַנע מצוה, אוּן זיך מתחתן זייַן
מיט די עמים פוּן די דאָזיקע תוֹעֲבֹת? וועסטו נישט אנף אויף אונדז בּיז צום כלה, אַז קיין שְאֵרִית אוּן קיין פְּלֵיטָה זאָל נישט זייַן? 15 ה' אֱלֹקֵי ישראל, דו ביסט צַדִּיק; וואָרעם מיר זייַנען שאר פליטה אַזוי ווי היום הזה. הנה זייַנען מיר פאַר דיר אין אשמתינו ; וואָרעם מע קען נישט עמד פאַר דיר וועגן דעם.