במד6

1 און ה' האט דבר צו משהן, לאמור: 2 דבר צו די בני-ישראל, און זאלסט אמר צו זיי: אז אן איש אדער אן אשָה וועט פלא צו נדר א נדר נזיר, זיך נזר צו ה', 3 זאל ער פון וויין און שכר זיך נזר; חומץ פון וויין און חומץ פון שכר זאל ער נישט שתה, און קיין משרה פון ענבים זאל ער נישט שתה; און ענבים לח אדער יבש זאל ער נישט אכל. 4 כל ימי נזיר פון אים זאל ער פון כל וואס ווערט עשה פון גפן, פון חרצן ביז א זג נישט אכל. 5 כל ימי נדר פון אים פון נזיר זאל א תער נישט עבר איבער זיין קאפ; ביז עס ווערן מלא די ימים וואס ער וועט זיך נזר צו ה', זאל ער זיין קודש: לאזן גדל פרע די שער פון זיין קאפ. 6 כל הימים וואס ער נזר זיך צו ה', זאל ער צו דעם נפש מת נישט צו בוא. 7 אן אביו און אן אמו, אן אחיו און אן זיין אחות, אפילו אן זיי זאל ער זיך נישט טמא, אז זיי מות, ווייל די נזיר אלוקיו איז אויף זיין קאפ. 8 כל ימים פון נזיר פון אים איז ער קדוש צו ה'. 9 און אז עמיצער וועט מות לעבן אים פתע אומגעריכט, און וועט טמא זיין ראש נזיר, זאל ער גלח זיין קאפ אין דעם יום פון טהרה פון אים: אויפן 7טן יום זאל ער אים גלח . 10 און אויפן 8טן יום זאל ער ברענגען 2 תורים, אדער 2 בני יונה, צום כהן, צום פתח אוהל-מועד. 11 און הכהן זאל עשה איינע פאר א חטאת, און איינע פאר אן עולה, און מאכן כפרה פאר אים פאר וואס ער האט חטא על הנפש; און ער זאל קדש זיין קאפ אין יום ההוא. 12 און ער זאל זיך נזר צו ה' די ימי נזיר פון אים, און ברענגען א יאריקן כבש פאר אן אשם , און די ימים הראשונים זאלן נפל, ווייל זיין נזיר איז טמא געווארן. 13 און דאס איז דער תורה פון הנזיר: אין די ימים פון זיין נזיר ווערן מלא, זאל מען אים ברענגען צום פתח אוהל-מועד; 14 און ער זאל קרב זיין קרבן צו ה', איין כבש א יאריקן תמים פאר אן עולה, און איין כבשה א יאריקע תמימה פאר אן חטאת, און איין איל תמים פאר א זבח שלמים, 15 און א סל מצה, חלות פון סולת בלל מיט שמן, און מצות רקיק משח מיט שמן, און זייער מנחה און זייערע נסך. 16 און הכהן זאל עס קרב פאר ה', און עשה זיין חטאת און זיין עולה. 17 און דעם איל זאל ער עשה א זבח שלמים צו ה', מיט דעם סל מצות; און הכהן זאל עשה זיין מנחה און זיין נסך. 18 און דער נזיר זאל גלח ביים פתח אוהל-מועד זיין ראש נזיר , און לקח די שער פון זיין ראש נזיר, און נתן אויף דעם אש וואס אונטערן זבח שלמים. 19 און הכהן זאל לקח די זרוע, בשל, פון דעם איל, און איין מצה חלה פון דעם סל, און איין מצה רקיק, און נתן אויף דעם כף נזיר, נאכדעם ווי ער האט זיך גלח זיינע נזיר-האר. 20 און הכהן זאל זיי נוף אן תנופה פאר ה'; דאס איז קודש צום כהן, מיט דער חזה פון תנופה, און מיט דעם שוק פון תרומה. און דערנאך מעג דער נזיר שתה וויין. 21 דאס איז דער תורה פון דעם נזיר וואס טוט א נדר, וועגן זיין קרבן צו ה' פאר זיין נזיר, אחוץ וואס זיין יד נשג; אזוי ווי זיין נדר וואס ער וועט נדר, אזוי מוז ער עשה, לויט דעם תורה פון זיין נזיר. 22 און ה' האט דבר צו משהן, לאמור: 23 דבר צו אהרנען און צו זיין בנים, לאמור: אזוי זאלט איר ברך די בני-ישראל; אמר צו זיי: 24 יְברכְךָ ה' וְיִשְׁמְרךָ. 25 יָאר ה' פניו אלֶיךָ וִיחֻנךָּ. 26 יִשָּׂא ה' פניו אלֶיךָ וְיָשֵׂם לְךָ שָׁלוֹם. 27 און זיי זאלן שום שמי אויף די בני-ישראל, און איך וועל זיי ברך.