שמלא4

1 און דאָס דבר פון שמואלן איז היה צו כּל ישראל. און ישראל איז יצא אויף מלחמה אקעגן די פלשתים, און זיי האָבּן חנה בּייַ אֶבן-עֶזֶר, און די פלשתים האָבּן חנה אין אפק. 2 און די פלשתים האָבּן זיך ערך אקעגן ישראל, און די מלחמה האָט זיך נטש, און ישראל איז נגף געוואָרן פאר די פלשתים; און זיי האָבּן מות אין דער מַעֲרָכָה אויפן שָׂדֶה ארום 40,000 איש. 3 און אַז הָעָם איז בוא אין מַחֲנֶה, האָבּן די זקני ישראל אמר: לָמָּה האָט אונדז הַיּוֹם ה' נגף פאר די פלשתים? לאמיר לקח צו אונדז פון שִלֹה דעם אָרון בּרית ה', כדי ער זאָל בוא צווישן אונדז, און אונדז ישע פון דער יָד פון אונדזערע פייַנט. 4 האָט הָעָם שלח קיין שִלֹה, און זיי האָבּן נשׂא פון דארטן דעם אָרון בּרית ה' צבאות וואָס ישב איבער די כרובים; און דארטן זייַנען געווען 2 בני עֵלִי בּייַ דעם אָרון בּרית האלוקים, חפני און פינחס. 5 און עס איז געווען, ווי דער אָרון בּרית ה' איז בוא אין מַחֲנֶה, אַזוי האָבּן כּל ישראל רוע א תרוּעה גדוֹלה, אַז הָאָרֶץ איז הום געוואָרן. 6 און די פלשתים האָבּן שמע דעם קוֹל פון דער תרוּעה, און זיי האָבּן אמר: וואָס איז דער קוֹל פון דער דאזיקער תרוּעה הגדוֹלה אין מַחֲנֶה פון די עִברים? און זיי זייַנען ידע געוואָרן אַז דער אָרון ה' איז בוא אין מַחֲנֶה. 7 און די פלשתים האָבּן ירא, ווארעם זיי האָבּן אמר: אלוקים איז בוא אין מַחֲנֶה. און זיי האָבּן אמר: וויי אונדז! ווארעם אַזוי-וואָס איז נישט געשען פריער. 8 וויי אונדז! ווער וועט אונדז נצל פון דער יָד פון די דאזיקע אלוקים אדּירים? דאָס זייַנען דאָך די אלוקים וואָס האָבּן נכה די מִצרים מיט כּל מַכָּה אין מדבר. 9 חזק! און זייט אנשים, איר פלשתים, כדי איר זאלט נישט עֶבֶד די עִברים, אַזוי ווי זיי האָבּן אייַך עֶבֶד; דעריבער זייט אנשים, און איר זאלט לחם. 10 און די פלשתים האָבּן לחם, און ישראל איז נגף געוואָרן, און זיי זייַנען נוס איטלעכער צו זייַנע אוהלים. און עס איז געווען מכּה גדוֹלה מאֹד, און עס זייַנען נפל פון ישראל 30,000 רגְלִי. 11 און דער אָרון אלוקים איז לקח געוואָרן, און 2 בני עֵלִי זייַנען מות געוואָרן, חפני און פינחס. 12 און אן איש בנימין איז רוץ פון מערכב, און ער איז בוא קיין שִלֹה אין יוֹם ההוּא, מיט זייַנע קליידער קרע, און אדמה אויף זיין קאָפּ. 13 און ווי ער איז בוא און הנה עֵלִי ישב אויף א כִּסֵּא בּייַם דֶּרֶךְ, צפה; ווארעם זיין לב האָט חָרֵד וועגן דעם אָרון האלוקים. און דער איש איז בוא נגד אין עִיר, און כּל הָעִיר האָט זעק. 14 און עֵלִי האָט שמע דעם קוֹל פון דעם צעקה, און האָט אמר: וואָס איז דער קוֹל פון דעם דאזיקן המוֹן? האָט דער איש מהר און איז בוא, און האָט עֵלִין נגד. 15 און עֵלִי איז געווען 98 שָנָה, און זייַנע אויגן זייַנען געווען שטאר קום, און ער האָט נישט יכל ראה. 16 האָט דער איש אמר צו עֵלִין: איך בין דער וואָס איז בוא פון מערכה, און בין הַיּוֹם נוס פון מערכה. האָט ער אמר: מה היה הדבר, בני? 17 האָט דער מבשֵׂר ענה און האָט אמר: ישראל איז נוס פאר די פלשתים, און עס איז אויך געווען א מגפה גדולה צווישן הָעָם , און אויך דייַנע 2 בּנים זייַנען מות געוואָרן, חפני און פינחס, און דער אָרון האלוקים איז לקח געוואָרן. 18 און עס איז געווען, ווי ער האָט זכר דעם אָרון האלוקים, אַזוי איז ער נפל פון כִּסֵּא הינטערוויילעך בּייַם זייט פון שער, און זיין מפרקת האָט זיך שבר, און ער איז מות; ווארעם דער איש איז געווען זקן און כבֵד. און ער האָט שפט ישראל 40 שָנָה. 19 און זיין שנור, אֵשֶת פינחס, איז געווען הרה צו ילד, און ווי זי האָט שמע די שמֻעָה , אַז דער אָרון האלוקים איז לקח געוואָרן, און איר שווער און איר איש זייַנען מות , אַזוי האָט זי זיך כרע און האָט ילד , כִּי אירע ציר הפך אויף איר. 20 און בעת איר מות, האָבּן די נצבוֹת [נצב] וואָס זייַנען לעבן איר, צו איר דבר: זאלסט נישט ירא האָבּן, כִּי א בּן האסטו ילד . אָבער זי האָט נישט ענה, און נישט שית איר לב. 21 און זי האָט קרא דעם נַעַר אי-כבוד אַזוי צו אמר: גלה האָט זיך דער כבוד פון ישראל; ווארעם דער אָרון האלוקים איז לקח, און וועגן איר שווער און איר איש. 22 און זי האָט אמר: גלה האָט זיך דער כבוד פון ישראל, ווארעם דער אָרון האלוקים איז לקח געוואָרן.