ברא48

1 און עס איז געווען נאך די דאזיקע געשעענישן, האט מען אמר צו יוספן: הנה, אביך איז חלה. האט ער לקח מיט זיך זיינע 2 בנים, מנשהן און אפרימען. 2 און מע האט נגד יעקבן און אמר: הנה, בנך יוסף בוא צו דיר ; און ישראל האט זיך חזק, און האט זיך ישב אויפן מטה. 3 און יעקב האט אמר צו יוספן: א-ל שדי האט זיך באוויזן צו מיר אין לוז, אין ארץ כנען, און ער האט מיך ברוך. 4 און ער האט צו מיר אמר: הנני, איך וועל דיך פרה און וועל דיך רבה, און איך וועל דיך נתן פאר א קהל עמים; און איך וועל נתן הארץ הזאת צו דיין זרע נאך דיר פאר אן אחוזת עולם. 5 און איצט, די 2 בנים וואס זיינען דיר ילד געווארן אין ארץ מצרים עד מיין בוא צו דיר קיין מצרים, זיי זיינען מיינע: אפרים און מנשה זאלן זיין מיינע אזוי ווי ראובן און שמעון. 6 אבער דיינע מולדת וואס דו האסט ילד נאך זיי, זאלן זיין דיינע; אויף דעם שם פון זייערע אחים זאלן זיי קרא ווערן אין זייער נחלה. 7 און איך, אז איך בין בוא פון פדן, איז צו מיר האט מות רחל אין ארץ כנען אויפן דרך, ווען עס איז בעוד כברת ארץ לבא אפרת; און איך האב זי דארטן קבר אויפן דרך קיין אפרת, דאס איז בית-לחם . 8 און ישראל האט ראה בני-יוסף, און ער האט אמר: מי זיינען די דאזיקע? 9 האט יוסף אמר צו אביו: דאס זיינען מיינע בנים וואס אלוקים האט מיר נתן בּזה. האט ער אמר: לקח! זיי, נא, צו מיר, און איך וועל זיי ברך. 10 און די אויגן פון ישראלן זיינען געווען כבד פון זקנה, ער האט נישט יכל ראה. האט ער זיי נגש צו אים, און ער האט זיי נשק און זיי חבק. 11 און ישראל האט אמר צו יוספן: איך האב נישט פלל דיין פנים צו ראה, און הנה האט מיך אלוקם געלאזט ראה גם דיינע זרע . 12 און יוסף האט זיי יצא פון צווישן זיינע קני, און האט זיך שחה אויף זיין פנים צו ארצה. 13 און יוסף האט זיי ביידן לקח, אפרימען אין זיין ימין, צו דער שמאל ישראלן, און מנשהן אין זיין שמאל, צו דער ימין פון ישראלן, און האט זיי נגש צו אים. 14 האט ישראל שלח זיין ימין, און שית אויפן קאפ פון אפרימען, וואס איז געווען דער צעיר, און זיין שמאל אויפן קאפ פון מנשהן; ער האט שכל זיינע יד, אפילו שכל מנשה איז געווען דער בכור . 15 און ער האט ברוך יוספן, און האט אמר: האלוקים וואס אבותי אברהם און יצחק זיינען התהלכו פאר אים, האלוקים וואס איז געווען מיין רועה אלע טעג מעודי עד היום, 16 דער מלאך הגואל וואס האט מיך גאל פון כל רע, ער זאל ברך די נערים; און עס זאל קרא ווערן אויף זיי שמי, און דער שם פון אבותי אברהם און יצחק; און זיי זאלן זיך דגה לרוב אויף הארץ. 17 און יוסף האט ראה, אז אביו שית ארויף זיין ימין אויפן קאפ פון אפרימען, און עס איז רעע אין זיינע אויגן; האט ער תמך זיין יד אביו, כדי זי סור פון ראש אפרימס אויף ראש מנשה. 18 און יוסף האט אמר צו אביו: נישט אזוי, אבי, ווייל דער איז דער בכור; שום! ארויף דיין ימין אויף זיין קאפ. 19 נאר אביו האט נישט געוואלט, און האט אמר: איך ידע, בני, איך ידע; ער גם וועט ווערן אן עם, און ער גם וועט זיין גדל, נאר אחיו הקטון וועט זיין גרעסער פון אים, און זיין זרע וועט ווערן מלא הגוים. 20 און ער האט זיי ברך היום ההוא, לאמור: מיט דיר זאל זיך ברך ישראל, לאמור: אלוקים זאל דיך שום אזוי ווי אפרים און אזוי ווי מנשה. און ער האט שום אפרימען פאר מנשהן . 21 און ישראל האט אמר צו יוספן: הנה, איך מות; אבער אלוקים וועט זיין מיט אייך , און ער וועט אייך שוב צו ארץ אבותיכם. 22 און איך האב דיר נתן שכם אחד איבער אחיך, וואס איך האב לקח פון דער יד פון דעם אמורי מיט מיין חרב און מיט מיין קשת.