1Övgüler sunun, RABbe!
RABbe şükredin, çünkü O iyidir,
Sevgisi sonsuzdur.

2RABbin büyük işlerini kim anlatabilir,
Kim Ona yeterince övgü sunabilir?

3Ne mutlu adalete uyanlara,
Sürekli doğru olanı yapanlara!

4Ya RAB, halkına lütfettiğinde anımsa beni,
Onları kurtardığında ilgilen benimle.

5Öyle ki, seçtiklerinin gönencini göreyim,
Ulusunun sevincini,
Kendi halkının kıvancını paylaşayım.

6Atalarımız gibi biz de günah işledik,
Suç işledik, kötülük ettik.

7Atalarımız Mısırdayken
Yaptığın harikaları anlamadı,
Çok kez gösterdiğin sevgiyi anımsamadı,
Denizde, Kızıldenizde başkaldırdılar.

8Buna karşın RAB gücünü göstermek için,
Adı uğruna kurtardı onları.

9Kızıldenizi azarladı, kurudu deniz,
Yürüdüler enginde Onun öncülüğünde,
Çölde yürür gibi.

10Kendilerinden nefret edenlerin elinden aldı onları,
Düşmanlarının pençesinden kurtardı.

11Sular yuttu hasımlarını,
Hiçbiri kurtulmadı.

12O zaman atalarımız Onun sözlerine inandılar,
Ezgiler söyleyerek Onu övdüler.

13Ne var ki, RABbin yaptıklarını çabucak unuttular,
Öğüt vermesini beklemediler.

14Özlemle kıvrandılar çölde,
Tanrıyı denediler ıssız yerlerde.

15Tanrı onlara istediklerini verdi,
Ama üzerlerine yıpratıcı bir hastalık gönderdi.

16Onlar ordugahlarında Musayı,
RABbin kutsal kulu Harunu kıskanınca,

17Yer yarıldı ve Datanı yuttu,
Aviramla yandaşlarının üzerine kapandı.

18Ateş kavurdu onları izleyenleri,
Alev yaktı kötüleri.

19Bir buzağı heykeli yaptılar Horevde,
Dökme bir puta tapındılar.

20Tanrının yüceliğini,
Ot yiyen öküz putuna değiştirdiler.

21Unuttular kendilerini kurtaran Tanrıyı,
Mısırda yaptığı büyük işleri,

22Ham ülkesinde yarattığı harikaları,
Kızıldeniz kıyısında yaptığı müthiş işleri.

23Bu yüzden onları yok edeceğini söyledi Tanrı,
Ama seçkin kulu Musa Onun önündeki gedikte durarak,
Yok edici öfkesinden vazgeçirdi Onu.

24Ardından hor gördüler güzelim ülkeyi,
Tanrının verdiği söze inanmadılar.

25Çadırlarında söylendiler,
Dinlemediler RABbin sesini.

26Bu yüzden RAB elini kaldırdı
Ve çölde onları yere sereceğine,
Soylarını ulusların arasına saçacağına,
Onları öteki ülkelere dağıtacağına ant içti.

27

28Sonra Baal-Peora bel bağladılar,
Ölülere sunulan kurbanları yediler.

29Öfkelendirdiler RABbi yaptıklarıyla,
Salgın hastalık çıktı aralarında.

30Ama Pinehas kalkıp araya girdi,
Felaketi önledi.

31Bu doğruluk sayıldı ona,
Kuşaklar boyu, sonsuza dek sürecek bu.

32Yine RABbi öfkelendirdiler Meriva suları yanında,
Musanın başına dert açıldı onlar yüzünden;

33Çünkü onu sinirlendirdiler,
O da düşünmeden konuştu.

34RABbin onlara buyurduğu gibi
Yok etmediler halkları,

35Tersine öteki uluslara karıştılar,
Onların törelerini öğrendiler.

36Putlarına taptılar,
Bu da onlara tuzak oldu.

37Oğullarını, kızlarını
Cinlere kurban ettiler.

38Kenan putlarına kurban olsun diye
Oğullarının, kızlarının kanını,
Suçsuzların kanını döktüler;
Ülke onların kanıyla kirlendi.

39Böylece yaptıklarıyla kirli sayıldılar,
Vefasız duruma düştüler töreleriyle.

40RABbin öfkesi parladı halkına karşı,
Tiksindi kendi halkından.

41Onları ulusların eline teslim etti.
Onlardan nefret edenler onlara egemen oldu.

42Düşmanları onları ezdi,
Boyun eğdirdi hepsine.

43RAB onları birçok kez kurtardı,
Ama akılları fikirleri başkaldırmaktaydı
Ve alçaltıldılar suçları yüzünden.

44RAB yine de ilgilendi sıkıntılarıyla
Yakarışlarını duyunca.

45Antlaşmasını anımsadı onlar uğruna,
Eşsiz sevgisinden ötürü vazgeçti yapacaklarından.

46Merhamet koydu onları tutsak alanların yüreğine.

47Kurtar bizi, ey Tanrımız RAB,
Topla bizi ulusların arasından.
Kutsal adına şükredelim,
Yüceliğinle övünelim.

48Öncesizlikten sonsuza dek,
İsrail'in Tanrısı RAB'be övgüler olsun!
Bütün halk, ‹‹Amin!›› desin.
RAB'be övgüler olsun!