2Ten dage mijner benauwdheid zocht ik den HEERE; mijn hand was des nachts uitgestrekt, en liet niet af; mijn ziel weigerde getroost te worden.

3Dacht ik aan God, zo maakte ik misbaar; peinsde ik, zo werd mijn ziel overstelpt. Sela.

4Gij hieldt mijn ogen wakende; ik was verslagen, en sprak niet.

5Ik overdacht de dagen van ouds, de jaren der eeuwen.

6Ik dacht aan mijn snarenspel; in den nacht overlegde ik in mijn hart, en mijn geest onderzocht:

7Zal dan de Heere in eeuwigheden verstoten, en voortaan niet meer goedgunstig zijn?

8Houdt Zijn goedertierenheid in eeuwigheid op? Heeft de toezegging een einde, van geslacht tot geslacht?

9Heeft God vergeten genadig te zijn? Heeft Hij Zijn barmhartigheden door toorn toegesloten? Sela.

10Daarna zeide ik: Dit krenkt mij; maar de rechterhand des Allerhoogsten verandert.

11Ik zal de daden des HEEREN gedenken; ja, ik zal gedenken Uw wonderen van ouds her;

12En zal al Uw werken betrachten, en van Uw daden spreken.

13O God! Uw weg is in het heiligdom; wie is een groot God, gelijk God?

14Gij zijt die God, Die wonder doet; Gij hebt Uw sterkte bekend gemaakt onder de volken.

15Gij hebt Uw volk door Uw arm verlost; de kinderen van Jakob en van Jozef. Sela.

16De wateren zagen U, o God! de wateren zagen U, zij beefden; ook waren de afgronden beroerd.

17De dikke wolken goten water uit; de bovenste wolken gaven geluid; ook gingen Uw pijlen daarhenen.

18Het geluid Uws donders was in het ronde; de bliksemen verlichtten de wereld; de aarde werd beroerd en daverde.

19Uw weg was in de zee, en Uw pad in grote wateren, en Uw voetstappen werden niet bekend.

20[ (Psalms 77:21) Gij leiddet Uw volk, als een kudde door de hand van Mozes en Aaron. ]